آموزش آرایش صورت برای تازه‌کارها

ممکن است میکاپ بتواند کارهای جادویی انجام دهد ولی رازی نیست که تا به حال کشف نشده باشد. ایجاد ظاهری طبیعی و بر پایه اصول، به مهارت یا ابزارهای زیادی نیاز ندارد. شما می‌توانید با انگشتان خود بسیاری از مواد آرایشی را روی صورتتان پخش کنید و اگر از ماده آرایشی خاصی خوشتان نیامد، می‌توانید دیگر از آن استفاده نکنید؛ پس از آرایش هیچ ترسی نداشته باشید و از تمام مراحل میکاپ و صورت سرحال و جذاب خود هم لذت ببرید.

بخش اول: آماده‌سازی زمینه پوست

۱- با پوست تمیز شروع کنید. صورت را با یک شوینده ملایم بشویید و یا از تونر برای پاک کردن هر گونه آلودگی از صورتاستفاده کنید.

۲- از مرطوب‌کننده سبکی استفاده کنید. کرم مرطوب‌کننده از چرب شدن پوست در طول روز جلوگیری می‌کند و به هر ناحیه خشک از پوست آب‌رسانی می‌کند. اگر می‌دانید که پوستتان چرب است، می‌توانید بجای مرطوب‌کننده از ژلی استفاده کنید که فرمول آن مطابق پوست شما باشد تا به راحتی جذب شود.

• قبل از استفاده از فونداسیون، ۵ دقیقه صبر کنید تا مرطوب‌کننده جذب شود.

۳- مرطوب‌کننده رنگی یا فونداسیون لایت بر روی پوستتان بزنید. فقط چند نقطه از فونداسیون را با انگشتان به پیشانی، گونه‌ها، بینی و چانه بزنید و سپس، با انگشتان آن‌ها را پخش کنید یا اینکه از براش فونداسیون برای پخش کردن این نقاط به‌طرف بیرون و از مرکز به تمامی جهات استفاده کنید. مطمئن شوید که فونداسیون با تن پوست شما مطابقت دارد و وقتی در انتخاب فونداسیونی شک دارید، همیشه بجای رنگ تیره، فونداسیونی را انتخاب کنید که کمی روشن‌تر از پوست شماست. انتخاب رنگ روشن به شما کمک خواهد کرد تا رنگ پوستتان به نارنجی نزند و در نتیجه ظاهر شما طبیعی‌تر به نظر می‌رسد.

• اگر می‌خواهید فونداسیون، پوست شما را بیشتر بپوشاند و به اصطلاح کاور بیشتری داشته باشد، می‌توانید از اسفنج آرایشی برای ترکیب آن استفاده کنید.

۴- مقداری کانسیلر را زیر چشمانتان بریزید. از براش کوچک و نوک‌دار برای نقطه‌گذاری در قسمت‌های تیره‌تر زیر چشمانتان استفاده کنید که معمولاً شامل گوشه‌های داخلی و خارجی چشم می‌شود. روی لک‌هایی که با فونداسیون پوشانده نشده‌اند، نقطه دیگری از کانسیلر را اضافه کنید و روی پوست آن را پخش کنید.

• در مورد اینکه کانسیلر باید درست مانند رنگ پوست فرد باشد یا اینکه مقداری روشن‌تر باشد، نظرات مختلفی وجود دارد. به هر حال کانسیلر نباید از تن طبیعی پوست، بیشتر از یک درجه روشن باشد. کانسیلری انتخاب کنید که نزدیک به تن پوستتان باشد و فقط در صورت لزوم کانسیلری را انتخاب نمایید که فقط یک درجه از تن پوستتان روشن‌تر است.

۵- بر روی کانسیلر و مرطوب‌کننده از کرم پودر مات استفاده کنید. از کرم پودر مخملی بر روی صورتتان استفاده کنید و آن را با مقداری فشار بر روی پوست پخش کنید؛ در صورت لزوم می‌توانید از براش برای زدن کرم پودر استفاده کنید تا به خوبی بر روی صورت پخش شود. از براش کرم پودر برای برداشتن مواد اضافه بر روی صورتتان استفاده کنید. اگر از براش مخصوص کرم پودر استفاده می‌کنید، پودر اضافی را قبل از مالش مدور از صورتتان بردارید.

بخش دوم: آرایش چشم‌ها

۱- از سایه چشم بر روی پلک چشم استفاده کنید. تازه‌کارها بهتر است برای شروع از سایه‌های خنثی مانند خاکستری مایل به قهوه‌ای و یا بادمجانی استفاده کنند. با کمک براش سر گرد یا انگشتان، ضربات سریع و کوتاهی در سرتاسر پلک چشم‌ها بزنید و این کار را تا استخوان ابرو ادامه دهید.

• سایه باید از خط مژه تا قسمت داخلی چین‌های پلک چشم را در بر بگیرد و سپس، از این قسمت به سمت بالا زده شود تا درنهایت در ناحیه استخوان ابرو کم‌کم محو شود.
• از کرم پودر رقیق و مات استفاده کنید.
• اگر از براش برای پخش سایه استفاده می‌کنید، آن را به آرامی روی یک طرف سایه چشم قرار دهید تا هر گونه مواد اضافی از این بخش پاک شوند.

۲- از خط چشم استفاده کنید. از مداد مشکی یا قهوه‌ای استفاده کنید. با ضربات کوتاه از خط چشم در طول لبه‌های خط مژه بالایی استفاده کنید.

• پلک چشم بالایی خودتان را با یک دست بالا ببرید و همان‌طور که از دست دیگرتان برای زدن خط چشم استفاده می‌کنید، هم‌زمان به پایین و در یک آینه نگاه کنید.
• خط چشم یکی از وسایل آرایشی است که با استفاده مکرر، در کشیدن آن مهارت زیادی به دست می‌آورید. فاکتورهایی مثل رنگ، ساختار و کاربرد خط چشم می‌تواند تأثیر زیادی بر روی ظاهر شما داشته باشد.

۳- مژه‌هایتان را فر کنید. فرمژه را در بیس مژه‌های بالایی خودتان (در امتداد پلک چشم) قرار دهید و برای ۵ ثانیه فشار داده و سپس از ریمل استفاده کنید. از نوک ریمل برای مژه‌های بالایی و پایینی در واقع به سمت گوشه‌های بیرونی چشمان استفاده کنید. یک بار استفاده از ریمل کافی است.

بخش سوم: استفاده از رژ گونه و رژ لب

۱- از رژ گونه برای گونه‌هایتان استفاده کنید. هنگام استفاده از رژ گونه بخندید تا گونه‌هایتان مشخص شوند. از رژ گونه به آرامی استفاده کنید و آن را رو به سمت بالا بزنید.

• از رژ گونه کرمی که استفاده آسانی دارد، برای جلوه طبیعی گونه‌ها استفاده کنید.
• اگر رژ گونه پودری را انتخاب می‌کنید، از براشی استفاده کنید که نرم و در عین حال موهای زیادی داشته باشد. بر روی آن کرم پودر ماتی را بریزید تا کناره‌های آن به خوبی روی پوست پخش شود.

۲- از رژ لب یا برق لب استفاده کنید. هنگام استفاده از رژ لب، لب‌ها را جمع کنید، درست مانند وقتی که می‌خواهید کسی را ببوسید. از رژ لب در مرکز لب بالایی و لب پایینی استفاده کنید. برای اولین بار می‌توانید از خود رژ لب برای پخش آن روی لب‌ها استفاده کنید و بعداً می‌توانید از انگشتان برای پخش آن استفاده کنید. البته می‌توانید از رنگ‌های دیگر رژ لبهم استفاده کرده و در آخر آن‌ها را با هم ترکیب کنید.

• اگر لب‌های شما ترک دارند، قبل از زدن رژ لب آن‌ها را آماده کنید. لب‌ها را می‌توانید با لیف حمام گرم و مرطوب برق بیندازید و همچنین یک لایه از بالم لب را هم روی لب‌ها بزنید. قبل از اینکه از رژ لب یا برق لب استفاده کنید، اجازه دهید تا بالم لب جذب شود.
• برای تازه‌کارها، زدن رژ لب فرصت بسیار خوبی برای تغییر است که به تکنیک خاصی هم نیاز ندارد. شما می‌توانید از انواع متفاوتی از رژ لب‌ها استفاده کنید؛ از رنگ‌های خنثی و بدون رنگ گرفته تا رنگ قرمز پررنگ.

 

در آخر بهتر است خود را در روشنایی روز چک کنید تا مطمئن شوید که همه‌چیز خوب است.

 

منبع: چطورپدیا

راهنمای انتخاب و استفاده‌ از انواع پرایمر

پایه اساسی برای داشتن یک آرایش عالی و بدون نقص، این است که از نیازهای صورت خود مطلع باشید. به این صورت که آیا کل صورت شما نیاز به پوشاننده دارد یا فقط برخی از قسمت‌های آن نیاز به پوشش دارد؟ و این در حالی است که یک رژیم مراقبت از پوست می‌تواند شما را از بی‌ضرر بودن آرایشی که بر روی صورتتان دارید، مطمئن کند و ماندگاری آن را در طول روز برای شما بیشتر می‌کند. پرایمر کلید اصلی آرایش است و استفاده از آن، جزء بایدهای آرایش محسوب می‌شود. این قسمت در مورد پرایمر است و مناسب اشخاصی است که با لوازم آرایشی آشنایی زیادی ندارند. پرایمرها و ژل‌های نرم‌کننده به عنوان زیرساز آرایش هستند و کاربرد پایه‌ای را در آرایش دارند تا ماندگاری آرایش را بر روی صورت تضمین کنند و برای پر کردن خطوط و بافت‌های ناهموار صورت مورد استفاده قرار می‌گیرند.

این محصولات حرفه‌ای در دهه‌های گذشته، مراحل زیادی را طی کرده‌اند و قبلاً فقط در لوازم آرایشی هنرمندان جای داشتند و الآن دیگر هر شخص معمولی هم از آن‌ها استفاده می‌کند و مجموعه‌های گوناگونی برای انتخاب دارند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نیازهای پوست به مطالعه‌ی این قسمت ادامه دهید.

پرایمر خود را انتخاب کنید

آرایشگران حرفه‌ای علاقه‌ی خاصی به پرایمرها دارند، چون با استفاده از آن می‌توانند پایه‌ی آرایش صاف و نرم‌تری داشته باشند. اگرچه آن‌ها برای صاف کردن، پنهان کردن، محافظت و آماده‌سازی پوست از گزینه‌های دیگری استفاده می‌کنند ولی نقش اصلی پرایمر این است که آرایش را به مدت طولانی‌تری بر روی صورت نگه می‌دارد و باعث می‌شود که نتیجه‌ی کار بسیار صاف و بدون نقص باشد. هرگونه جوش، زخم یا کبودی که امکان دارد در طول روز اتفاق بیفتد، می‌تواند با استفاده از مقدار کمی پرایمر در زیر کرم پودر محو شود. فقط اطمینان حاصل کنید که پرایمری که از آن استفاده می‌کنید با پوست شما سازگار باشد. در بسیاری از پرایمرها، SPF وجود دارد که این باعث محافظت از پوست شما در مقابل تابش نور خورشید می‌شود. در ادامه انواع پرایمرهایی که دارای محبوبیت زیادی هستند، مطرح می‌شود:

پرایمرهای محو و تار کننده

این دسته از پرایمرها همان کاری را می‌کنند که فیلتر بلور در اینستاگرام انجام می‌دهد! به این صورت که با استفاده ازتکنولوژی منعکس‌کننده‌ی نور، تمرکز را در نقاطی که هیچ عیبی ندارند و سالم هستند، زیاد کرده و با فرچه، زخم‌ها و قرمزی‌های پوست را بلور و محو می‌کند و این کار باعث پوشیده شدن آن‌ها می‌شود. از محبوب‌ترین پرایمرها در این زمینه میبلین است که محصولی برای حفظ زیبایی شما در طول روز بوده و از لحاظ اقتصادی نیز مقرون‌به‌صرفه است.

پرایمرهای اصلاح‌کننده رنگ

این سایه‌های رنگی با ایجاد یک طیف رنگی مناسب و سازگار با پوست شما، مشکلات و عیب‌های پوستی شما را حل می‌کند. به طوری که اگر این سایه‌های رنگی در هر قسمتی از پوست شما قرار بگیرند، مشکل مربوط به آن قسمت را از بین برده و محو می‌کنند و استفاده از این نوع پرایمرها باعث می‌شود که بسیاری از مشکلات ترسناک پوست شما محو شود.

پرایمرهای ضد پیری

پرایمرهای ضد پیری دارای ویژگی‌های ترمیم‌کنندگی و حفاظتی هستند. فاکتور SPF برای حفاظت از اجزای سالم پوست مانند پپتید و نیاسین در لوازم آرایشی ضد پیری مانند پرایمر ضدپیری Cosmetic است و نقش مهمی در مراقبت از پوست در مقابل آسیب‌های اشعه‌ی ماوراء بنفش دارد و برای بهبود رنگ و بافت پوست مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پرایمر های روشن‌کننده

یک راه مطمئن برای طبیعی و بدون آرایش نشان دادن صورت استفاده از پرایمرهای روشن‌کننده مانند پرایمر برند لورال پاریس (L’Oreal Paris) است. اگر می‌خواهید صورتی طراوت و شاداب داشته باشید، مقداری از این پرایمر را روی تمام صورت یا قسمت‌های برجسته‌ی صورت خود (مانند: بینی، برجستگی استخوان زیر ابرو یا گونه) اعمال کنید. اگر یک چهره‌ی خوبی دارید و نمی‌خواهید آن را با کرم پودر بپوشانید، می‌توانید از پرایمرهای روشن‌کننده استفاده کنید تا طراوت و شادابی چهره‌ی شما را بیشتر کند.

پرایمرهای کاهش‌دنده منافذ پوست

اگر صورت شما منافذ پوستی زیادی دارد و شما از این مسئله ناراضی هستید، می‌توانید روش‌هایی که برای کاهش این منافذ پوستی است را امتحان کنید. همان‌طور که از نام آن پیدا است، این‌گونه پرایمرها، منافذ پوستی را محو می‌کنند تا کمتر جلب توجه کنند. همچنین، چون خاصیت کاهش روشنایی حاصل از چربی پوست را نیز دارند، می‌توانید با استفاده کمی از این پرایمر، روشنایی پوست خود را تنظیم کنید و ظاهری مات به چهره‌ی خود بدهید. برای داشتن پوستی با روشنایی طبیعی، بدون هیچ‌گونه چربی اضافی و صاف، استفاده از پرایمر میبلین توصیه می‌شود.

پرایمرهای مات‌کننده

برای افرادی که پوست چربی دارند، پرایمرهایی مانند برند لورال پاریس که قابلیت مات کردن پوست را دارند، توصیه می‌شود. این پرایمر ماندگار، مقرون‌به‌صرفه و تنها برای مات کردن است و اثر دیگری بر روی صورت نمی‌گذارد. اگر بودجه‌ی بیشتری در اختیار دارید پرایمر لانکوم می‌تواند گزینه‌ی فوق‌العاده سبک و بدون چربی برای شما باشد که دوستداران زیبایی نیز طرفدار آن هستند.

پرایمرهای آب‌رسان

پوستی که خشک بوده و با کمبود آب مواجه است، می‌تواند پوشش کرم پودر را سخت کند و به چالش بکشد. به طوری که کرم پودر روی پوست تکه‌تکه می‌شود و ظاهری پوسته‌پوسته به چهره‌ی ظریف شما می‌دهد. در صورت مواجه شدن با چنین مشکلاتی از یک پرایمر مرطوب‌کننده مانند اربن (Urban)  با SPF ۳۰ استفاده کنید. این محصول از هیالورونیک، ویتامین B۳ و عصاره‌ی میوه سرخالو ساخته شده است تا خشکی پوست شما را برطرف کند. مطمئن شوید که زیرساز آرایش شما یا همان پرایمر در قسمت‌ها و خطوط خشک صورتتان جمع نشود.

گزینه‌ی دیگر برند لانکوم است که علاوه بر آب‌رسانی، تغذیه‌ی لازم برای پوست را فراهم می‌کند و باعث چاق شدن صورت می‌شود.

طرز استفاده از پرایمر

زمانی که پرایمر ایده ­آل خود را انتخاب کردید، باید هنر و دانش استفاده‌ی حرفه‌ای از آن را نیز داشته باشید. اولین قاعده‌ی استفاده از پرایمر چیست؟ همیشه قبل از پرایمر از یک مرطوب‌کننده استفاده کنید تا حداکثر کارایی یک پرایمر را ببینید. پس از اینکه مرطوب‌کننده را روی صورت خود پخش کردید، چند دقیقه صبر کنید و سپس، از مرکز صورت خود شروع کرده و به صورت خود روشنایی لازم را بدهید. دقت نمایید که از پرایمر غلیظ و زیاد استفاده نکنید. برای زدن پرایمر روی صورت از انگشتان خود یا یک اسفنج استفاده کنید و اجازه ندهید که پرایمری در اطراف چشمانتان قرار بگیرد. بعد از اینکه پرایمر را به طور کامل روی صورت خود اعمال کردید، برای استفاده از کرم پودر، چند دقیقه صبر کنید.

هنگام انتخاب کرم پودر، پرایمر مورد استفاده‌ی خود را مد نظر قرار دهید. به طوری که با یکدیگر سازگار باشند. مثلاً این را در نظر بگیرید که اصلاً قرار نیست کرم پودر خود را در طول روز پاک کنید.

اطراف چشم‌ها را فراموش نکنید

هنگامی که از پرایمر استفاده می‌کنید، کدام قسمت از صورت از این اکسیر جادویی محروم می‌ماند و فیلتر می‌شود؟ البته که چشم‌ها. هیچ کسی دوست ندارد با اعمال پرایمر در اطراف چشمان خود، آرایش شاهکار خود را از بین ببرد چون پرایمری که در اطراف چشم‌ها قرار دارد بعد از ۱ ساعت یا بیشتر محو می‌شود و از بین می‌رود و به صورت لکه در می‌آید که این یک فاجعه برای صورت شما محسوب می‌شود. مهم این است که آرایش خود را ماندگار کنید و پرایمر چیزی است که در این مورد به کمک شما می‌آید. اگر عادت دارید که اطراف چشمان خود را نیز بپوشانید تا مات یا روشن به نظر برسد می‌توانید از سایه چشم برند اربن که یک فرمول جادویی برای کمک به شما در سایه زدن است، استفاده کنید.

استفاده از پرایمر یک راه آسان و سریع برای داشتن یک آرایش متفاوت و نگه‌داشتن طولانی مدت سایه‌ها بر روی چشم است. این روزها پرایمرها کارآمدتر از همیشه هستند و نقشی بیشتر از زیرساز کرم پودر و آرایش بودن را ایفا می‌کنند. چگونه پرایمر وظیفه‌ی عادی خود را در آرایش انجام می‌دهد؟ و استفاده از کدام پرایمر می‌تواند عالی باشد؟ چه مقداری از آن را باید استفاده کنم؟ در ادامه به هریک از سؤال‌ها پاسخ داده شده است:

منظور از پرایمر چشم چیست؟

به طور خلاصه، پرایمر کرمی است که از آن روی پلک‌ها استفاده می‌شود تا خط چشم‌هایی که کشیده می‌شود به مدت طولانی‌تری روی چشم بمانند. این کرم که به صورت دو نوار در اطراف چشم پخش می‌شود، باعث ماندگاری طولانی سایه‌ها و آرایش چشم می‌شود. همچنین رنگ‌های آرایشی شما را بیشتر می‌کند و حتی آن‌ها را براق‌تر و روشن‌تر می‌نماید.

چرا شما نیاز به استفاده از پرایمر چشم دارید؟

پرایمر زمینه‌ای روی پلک‌ها ایجاد می‌کند و چربی اضافی که وجود دارد را جذب کرده و حتی سطحی را برای آرایش چشم به وجود می‌آورد. در صورتی که از پرایمر استفاده نکنید، در طول روز سایه‌های چشمانتان حالت چروک به خود می‌گیرند یا پوسته‌پوسته و ناهموار می‌شوند؛ و کسانی که پوست خشکی دارند، سایه‌ای که روی پلک‌هایشان قرار دارد، در عرض چند ساعت به طور کامل محو می‌شود.

همانند لب‌ها، پلک‌ها نیز می‌توانند رنگ طبیعی داشته باشند که در این صورت سایه زدن بسیار دشوار می‌شود چون ممکن است سایه‌ی چشم در مقابل رنگ خود پلک زیاد جلب توجه نکند. پرایمرها رنگ سفیدی به پلک‌ها داده و آن‌ها را تمیزتر نشان می‌دهند تا رنگ سایه‌ها دقیق‌تر و زیباتر جلوه کند.

اگر هر یک از مشکلاتی که در بالا مطرح شد، برای شما اتفاق افتاد، سایه‌ی مورد علاقه‌ی خود را انتخاب کرده و موارد زیر را دنبال کنید.

گام ۱: پس از اعمال کرم روزانه یا مرطوب‌کننده‌ی صورت، مقداری از پرایمر را روی فرچه‌ی مخصوص یا نوک انگشتان خود قرار دهید.

گام ۲: یک لایه‌ی نازک از آن را روی پلک خود قرار دهید تا به سرعت جذب شده و آماده‌ی استفاده از سایه شود. مقداری به اندازه‌ی یک دانه‌ی خردل برای انجام این کار کافی است.

گام ۳: با استفاده از حرکات سریع و ملایم، باعث جذب شدن پرایمر در پوست خود شوید. از بالای چشم شروع کنید و ادامه دهید. این کار باعث می‌شود که به مدت طولانی‌تری روی پلک‌های شما بمانند.

گام ۴: به یاد داشته باشید که اگر می‌خواهید پایین چشم خود را نیز سایه بزنید در پایین چشم‌های خود نیز از پرایمر استفاده کنید. حدود ۱ دقیقه صبر کنید تا پرایمر به طور کامل جذب پوست شود.

 

منبع: چطورپدیا

۱۰ اثر شگفت‌انگیز روغن شی باتر بر روی مو

همه‌ی ما می‌دانیم که شی باتر تأثیرات شگفت‌انگیزی بر روی پوست می‌گذارد و باعث بهبود مشکلات پوستی می‌شود. آیا می‌دانستید که می‌توان از شی باتر برای داشتن موهای زیبا نیز استفاده کرد؟ مطالبی که در ادامه مطرح می‌شوند را بخوانید و شگفت‌زده شوید.

۱۰ روش شگفت‌انگیزی که در آن‌ها شی باتر باعث تقویت موهای شما می‌شود:

۱- رشد مو

از روغن شی یا همان شی باتر برای رشد موهایتان استفاده کنید. این روغن فولیکول‌های مو را ترمیم می‌کند و باعثسلامتی مو می‌شود.

۲- التیام ناراحتی‌های پوست سر

ممکن است پوست سر شما به دلایلی مانند درمان‌های شیمیایی یا آلودگی‌های محیط‌زیست صدمه دیده باشد. استفاده از این روغن باعث تسکین و کاهش التهاب پوست سر شما می‌شود.

۳- درمانی برای شوره‌ی سر

شوره‌ی سر موجب خارش و سرانجام قرمز شدن پوست سر می‌شود. می‌توان برای مقابله با خارش و لکه‌های پوستی، پوست سر را با استفاده از این روغن ماساژ داد و اصلاً مهم نیست که پوست سر شما چرب است یا خشک.

مراحل:

• مقداری از شی باتر را روی یک دست خود قرار دهید.
• بعد از اینکه به طور کامل ذوب شد، با استفاده از انگشتان دست دیگر خود مقداری کمی از آن را بردارید و پوست سرتان را با آن ماساژ دهید و این کار را تکرار کنید تا روغنی که در دست دارید تمام شود.
• این کار را ۳-۲ بار در هفته انجام دهید تا شوره‌های سرتان از بین برود.

۴- ترمیم موهای آسیب دیده

می‌توان از شی باتر برای موهای خشک، شکننده و آسیب دیده استفاده کرد. این روغن باعث نرم‌تر شدن موها شده و آنها را ترمیم می‌کند و باعث می‌شود که موهای شما مثل قبل براق شوند.

مراحل:

• شی باتر را با مقداری روغن حامل مانند روغن زیتون یا نارگیل مخلوط کنید.
• این ماسک را روی موهای خود بمالید.
• اجازه دهید که این ماسک حداقل به مدت ۳۰ دقیقه روی موهایتان بماند.
• موهای خود را با استفاده از یک شامپوی مغذی که برای مراقبت از موهای آسیب دیده است، استفاده کنید.

۵- رفع وزی مو

دیگر زمان آن رسیده که با موهای وزشده و فرفری خود خداحافظی کنید. روغن شی باتر وزی و حالت بد موهای شما را برطرف می‌کند و چون این روغن چرب نیست، باعث چسبیدن موها به هم نمی‌شود.

• یک قاشق چای‌خوری شی باتر را روی کف دست‌های خود بمالید.
• هنگامی که به طور کامل ذوب شد، دست‌های خود را روی موهایتان بکشید.
• موهای خود را شانه کنید تا روغن تمامی قسمت‌های مو را بپوشاند.

۶- برای حفاظت از آسیب دیدن مو

اکثر مردم دوست دارند که روز خود را خارج از منزل بگذرانند، اما اشعه‌ی ماوراء بنفش خورشید و دیگر آلودگی‌های محیط‌زیست به موهای شما آسیب می‌زند. اگر می‌خواهید موهای خود را از این آسیب‌ها حفظ کنید، از روغن شی باتر استفاده کنید چون به عنوان محافظی در برابر این آسیب‌ها عمل می‌کند.

۷- مراقبت مو

اگر موهای خود را با استفاده از اتو مو صاف می‌کنید، بهتر است از مقداری روغن شی باتر استفاده کنید تا در برابر حرارت و گرما از موهای شما محافظت کند.

مراحل:

• شما می‌توانید مستقیماً از خود روغن شی باتر استفاده کنید یا مقداری روغن آووکادو یا نارگیلی که نقطه‌ی دود بالایی دارند، به آن اضافه کنید.
• آن را به قسمت‌های کوچکی از موهای خود که می‌خواهید خشک یا صاف کنید، بمالید.

۸- تقویت مو

قبلاً در مورد تأثیر روغن شی باتر در رشد مو صحبت شد. اگر موهای شکننده و نازکی دارید می‌توانید به طور منظم از روغن شی باتر استفاده کنید. توجه داشته باشید طی چند هفته استفاده از این روغن، ضخامت و قدرت موهای شما به طور قابل توجهی بهبود پیدا می‌کند.

۹- مرطوب کننده‌ی مو

روغن شی باتر چرب نیست و بنابراین می‌تواند مرطوب کننده‌ی خوبی برای موهای شما باشد. فرقی نمی‌کند که موهای شما لخت باشد یا حالت دار، در هر صورت این روغن باعث مرطوب شدن موها می‌شود و حالت زیبای موهای شما را حفظ می‌کند.

۱۰- موهای طبیعی

شما می‌توانید از این روغن برای موهای طبیعی خود استفاده کنید تا باعث سلامتی و درخشان شدن آن‌ها شود.

روغن شی باتر در صورتی مزایای زیادی دارد که از محصول ۱۰۰% طبیعی بدون هیچ‌گونه فرایندی استفاده کنید. موهایی که در حال از بین رفتن هستند، لیاقت این را دارند که از این روغن برای تقویت آن‌ها استفاده کنید.

اگر نتوانستید روغن شی باتر تهیه کنید می‌توانید به جای آن از روغن زیتون مخصوص مو استفاده نمایید زیرا باعث تغذیه و تقویت بافت مو می‌شود.

 

منبع: چطورپدیا

خواص ویتامین آ (A) و نحوه مصر

خواص ویتامین آ (A) و نحوه مصرف

ویتامین آ (رتینول، اسید رتینوئیک) یک ماده‌ی مغذی مهم برای کمک به بینایی، رشد، تقسیم سلولی، تولید مثل و ایمنی بوده و همچنین دارای خواص آنتی‌اکسیدانی است. آنتی‌اکسیدان در برابر اثرات رادیکال‌های آزاد و مولکول‌هایی که در اثر بیماری و یا قرار گیری در معرض دود تنباکو و امواج رادیویی در بدن تولید می‌شوند، از سلول‌های بدن محافظت خواهند کرد. رادیکال‌های آزاد به‌نوعی در ظهور بیماری‌های قلبی، سرطان و سایر بیماری‌ها مؤثر هستند.

این ویتامین در بسیاری از غذاها مانند اسفناج و محصولات لبنی یافت می‌شود. منابع دیگر ویتامین آ عبارت‌اند از غذاهای سرشار از بتا کاروتن، مانند سبزیجات برگ سبز، هویج و طالبی. بدن انسان خود بتا کاروتن دریافتی را به ویتامین تبدیل می‌نماید.

تأثیر ویتامین آ به‌عنوان مکمل خوراکی، عمدتاً برای افرادی است که رژیم غذایی ضعیف یا محدود داشته و یا بر حسب شرایطی مانند بیماری پانکراس، بیماری چشم یا سرخک، به این ویتامین نیاز بیشتری دارند. اگر به ویتامین آ به جهت خواص آنتی‌اکسیدانی آن نیازمند هستید، در نظر داشته باشید که مکمل‌ها از مزایای مواد آنتی‌اکسیدان طبیعی موجود در غذا برخوردار نخواهند بود.

مقدار توصیه شده مصرف ویتامین آ، روزانه ۹۰۰ میکروگرم برای مردان بالغ و ۷۰۰ میکروگرم برای زنان بالغ است.

شواهد و مدارک

تحقیقاتی که در رابطه با تأثیر ویتامین آ خوراکی بر شرایط خاص انجام شده، نشان می‌دهد که:

آکنه. دوزهای زیاد مکمل ویتامین آ خوراکی بر روی آکنه اثر نمی‌گذارند.

دژنراسیون ماکولا وابسته به سن. طبق نتایج یک آزمایش گسترده‌ی بالینی، افرادی که در معرض خطر بالای دژنراسیون ماکولا وابسته به سن پیشرفته بودند، توانستند خطر پیشرفت بیماری را با مصرف ترکیبی از ویتامین‌های بتا کاروتن تا ۲۵ درصد کاهش دهند؛ البته نقش بتا کارتوتن در بهبود این بیماری همچنان مشخص نیست!

سرطان. ارتباط بین استفاده از مکمل‌های ویتامین آ و کاهش خطر ابتلا به ریه، پروستات و سایر انواع سرطان‌ها کماکان مشخص نیست.

سرخک. مکمل‌های ویتامین آ برای کودکان مبتلا به سرخک که در معرض خطر کمبود این ویتامین قرار دارند، توصیه می‌شود. تحقیقات نشان داده است که مکمل‌ها، میزان مرگ ناشی از این بیماری را کاهش می‌دهند.

کمبود ویتامین آ. افرادی که کمبود ویتامین آ دارند، بیشتر از سایرین از مکمل‌های ویتامین آ سود می‌برند. کمبود این ویتامین سبب کم‌خونی و خشکی چشم می‌شود. علاوه بر استفاده از مکمل‌های خوراکی، این ویتامین در تولید کرم‌های موضعی برای کاهش چین و چروک، لکه‌های پوستی، زبری و آکنه نیز استفاده می‌شود.

احتیاط مصرف ویتامین آ

یک رژیم غذایی سالم و متنوع در تأمین ویتامین آ بدن نقش مؤثری دارد و در صورتی که به خواص آنتی‌اکسیدانی این ویتامین علاقه‌مند هستید، منابع غذایی بهترین انتخاب ممکن خواهند بود. این حقیقت که مکمل‌های ویتامین آ مزایای مشابه آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی غذا را شامل می‌شوند یا خیر، کماکان اثبات نشده است. مصرف بیش از حد این ویتامین می‌تواند مضر باشد و مقادیر زیاد آن در دوران بارداری ممکن است به نقایص هنگام تولد منجر شود.

ایمنی و عوارض جانبی

مصرف بیش از حد ویتامین آ می‌تواند مضر باشد. یک دوز بالا معادل ۲۰۰۰۰۰ میکروگرم ممکن است عوارض زیر را در پی داشته باشد:

• حالت تهوع
• استفراغ
• سرگیجه
• تاری دید

مصرف روزانه بیش از ۱۰۰۰۰ میکروگرم از مکمل‌های خوراکی ویتامین آ، در درازمدت می‌تواند مشکلات زیر را سبب شود:

• نازکی استخوان
• مشکلات کبد
• سردرد
• اسهال
• حالت تهوع
• سوزش پوست
• درد مفاصل و استخوان‌ها
• نقایص هنگام تولد

اگر باردار هستید و یا قصد بارداری دارید، پیش از مصرف ویتامین A با پزشک خود صحبت کنید. مصرف بیش از حد این ویتامین در دوران بارداری می‌تواند به نقایص هنگام تولد منجر شود.

تداخلات داروئی

داروهای ضد انعقاد خون. مصرف خوراکی مکمل‌های ویتامین آ در طول مصرف این داروها که جهت جلوگیری از لخته شدن خون استفاده می‌شوند، می‌تواند خطر خونریزی را افزایش دهد.

بکساروتن (تارگرتین). مصرف مکمل‌های ویتامین A در هنگام استفاده از این داروی سرطانی، خطر بروز عوارض جانبی دارو مانند خارش و خشکی پوست را تشدید می‌کند.

داروهای هپاتوتوکسیک. مصرف دوزهای بالای مکمل‌های ویتامین آ به کبد آسیب می‌رساند. ترکیب مقادیر زیاد این مکمل‌ها با داروهای دیگری که خود به کبد آسیب می‌رسانند، می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های کبد را افزایش دهد.

اورلستات (آللی، زنیکال). این داروی کاهش وزن می‌تواند منجر به کاهش جذب ویتامین آ از منابع غذایی شود و احتمالاً پزشک معالج به بیمار توصیه کند تا در طول دوره‌ی این داروها، مولتی‌ویتامین، ویتامین آ و بتا کاروتن نیز مصرف نماید.

رتینوئید‌ها. هرگز این داروهای تجویزی خوراکی را با مکمل‌های ویتامین آ در یک زمان مصرف نکنید. این کار می‌تواند منجر به خطر افزایش بیش از حد ویتامین آ خون شود.

 

منبع: چطورپدیا

هر آنچه باید در مورد خواص ویتامین C بدانیم

ویتامین C یا اسید ال- اسکوربیک یک ویتامین محلول در آب است و از آنجا که بدن انسان آن را ذخیره نمی‌کند، می‌بایست از طریق غذا و مکمل جذب شود. از مهم‌ترین فواید این ویتامین، خاصیت درمانی آن برای سرماخوردگی معمولی و کمک به جذب آهن است و اغلب مرکبات و گوجه‌فرنگی به‌عنوان منابع غنی این ویتامین شناخته می‌شوند.

نقش ویتامین «سی»  (C) در بدن

نقش ویتامین C در بدن محدود به جذب آهن و بهبود سیستم ایمنی بدن نیست. این ویتامین برای بیوسنتز کارنیتین و کاتکولامین‌ها ضروری است. ویتامین C در کنار نقش کافاکور در امر بیوسنتز کلاژن، مسئول ایجاد و ترمیم بافت پوست، غضروف، لیگامان‌ها و عروق خونی است. ترمیم زخم‌ها و حفظ سلامت استخوان و دندان‌ها بدون این ویتامین امری غیرممکن است.

همچنین این ویتامین به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان در بازسازی مولکول‌های DNA که توسط رادیکال‌های آزاد آسیب دیده است، نقش مؤثری دارد. این مولکول‌های آسیب دیده می‌توانند موجب پیری سریع و بروز طیف وسیعی از مشکلات سلامتی چون سرطان و بیماری‌های قلبی شوند.

 

فواید ویتامین C

همواره ویتامین C ترکیب مهمی در ساخت محصولات ضدپیری بوده است. خواص آنتی‌اکسیدان این ویتامین از آسیب رادیکال‌های آزاد به پوست جلوگیری کرده و روند پیری آن را کند می‌کنند. نرسیدن مقدار کافی از این ویتامین به بدن منجر به پوستی زبر، خشک و پوسته پوسته خواهد شد.

کمبود ویتامین C با ایجاد پلاک در عروق خونی می‌تواند به‌گونه‌ای منجر به بروز سکته مغزی شود. مطالعه‌ای که طی ۲۰ سال بر روی ۲۰۰۰ نفر از ساکنین روستاهای ژاپن انجام شد، نشان داد که ویتامین C در کاهش خطر سکته مغزی نقش مؤثری دارد. افرادی که در خون خود میزان ویتامین C بالاتری داشتند، ۲۹ درصد کمتر از سایر افراد در معرض خطر ابتلا به سکته مغزی بودند. مطالعه‌ای که بر ۲۰۶۹۴ از بزرگ‌سالان و طی ۱۰ سال انجام شد نیز یافته‌های مشابهی داشت. به همین ترتیب افرادی که سطح ویتامین C پلاسمایی بالاتری داشتند تا ۴۳ درصد کمتر از سایرین در معرض سکته‌ی مغزی بودند. برخلاف باور عموم، ویتامین C به‌طور متوسط تأثیر چندانی در جلوگیری از سرماخوردگی ندارد. مطالعات نشان داده که ویتامین C در کاهش طول مدت سرما مؤثر است و تأثیر آن در پیشگیری از سرماخوردگی محدود به افرادی است که فعالیت‌های شدید بدنی دارند، مانند ورزشکاران. برای چنین افرادی مصرف منظم ویتامین C تا نیمی از اثرات سرماخوردگی را کاهش خواهد داد.

یکی دیگر از مزایای ویتامین C کاهش استرس و اضطراب است. بنا بر تحقیقات انجام شده، افزایش دوز ویتامین C تا حدود ۵۰۰ میلی‌گرم روزانه، طی ۸ روز تا ۷۱ درصد موجب کاهش کج‌خلقی و تا ۵۱ درصد موجب کاهش میزان اضطراب روانی فرد شد.

توصیه مصرف روزانه

گرچه مزایای ویتامین C متعدد بوده و در بهبود بسیاری از مشکلات سلامتی انسان تأثیر ویژه‌ای دارد؛ اما مورد مصرف آن برای تمام گروه‌های سنی به یک اندازه نیست. مصرف روزانه ویتامین C که به تفکیک گروه سنی توسط آکادمی ملی توصیه شده به شرح زیر است:

کودکان:

• از تولد تا ۶ ماهگی: ۴۰ میلی‌گرم
• نوزادان ۶ تا ۱۲ ماه: ۵۰ میلی‌گرم
• کودکان ۱ تا ۳ سال: ۱۵ میلی‌گرم
• کودکان ۴ تا ۸ سال: ۲۵ میلی‌گرم
• کودکان ۹ تا ۱۳ سال: ۴۵ میلی‌گرم
• دختران نوجوان ۱۴-۱۸ سال: ۶۵ میلی‌گرم
• پسران نوجوان ۱۴-۱۸ سال: ۷۵ میلی‌گرم

بزرگ‌سالان:

• مردان بالای ۱۸ سال: ۹۰ میلی‌گرم
• زنان بالای ۱۸ سال: ۷۵ میلی‌گرم
• زنان باردار ۱۴ تا ۱۸ سال: ۸۰ میلی‌گرم
• زنان باردار بالای ۱۸ سال: ۸۵ میلی‌گرم
• زنان شیرده ۱۴ تا ۱۸ سال: ۱۱۵ میلی‌گرم
• زنان شیرده بالای ۱۸ سال: ۱۲۰ میلی‌گرم

از آنجا که نیکوتین، میزان ویتامین C بدن را کاهش می‌دهد، برای افراد سیگاری مصرف ۳۵ میلی‌گرم بیشتر در طول روز توصیه شده است.

کمبود ویتامین C مسئله‌ای است که ممکن است برای افراد سیگاری، کسانی که تنوع غذایی کمی دارند و افرادی که دارای بیماری‌های مزمن مانند بیماری کلیوی شدید همودیالیز هستند، اتفاق بیافتد. کمبود این ویتامین می‌تواند منجر به بروز بیماری اسکوروی شود که کوفتگی بدن، بی‌قراری و التهاب لثه‌ها را در پی خواهد داشت.

مصرف بیش از حد ویتامین C به سبب میزان سموم پایین، معمولاً خطر جدی به دنبال ندارد. رایج‌ترین عوارض جانبی آن اسهال، حالت تهوع و گرفتگی شکم خواهد بود. میوه‌های تازه و سبزیجات منبع عالی ویتامین C هستند. تنها با مصرف برخی از سبزیجات و میوه‌های خاص به مقدار کم، نیاز روزانه‌ی بدن به این ویتامین تأمین خواهد شد. به‌عنوان مثال، یک نصف فنجان فلفل قرمز خام و شیرین کاملاً نیاز یک روز بدن را تأمین می‌کند. به همین ترتیب، خوردن یک کیوی یا پرتقال منجر به جذب ۱۰۰٪ ارزش روزانه ویتامین C خواهد شد.

غذاهای سرشار از ویتامین C

۱- فلفل قرمز شیرین (۹۵ میلی‌گرم ویتامین در یک نصف فنجان)

اگرچه مصرف فلفل به‌صورت خام سبب جذب بیشتر ویتامین می‌شود؛ اما می‌توانیم فلفل قرمز شیرین را به سالاد مورد علاقه‌مان اضافه کرده یا آن را به‌صورت کبابی مصرف کنیم:

• چند فلفل قرمز را تمیز کنید.
• آن‌ها را با نمک و فلفل سیاه طعم دار کنید.
• فلفل‌ها را به روغن زیتون آغشته کنید.
• روی کوره گرم قرار داده و به مدت ۳ الی ۸ دقیقه تا زمانی که فلفل‌ها نرم شوند کباب کنید.

۲- پرتقال (۷۰ میلی‌گرم ویتامین در یک پرتقال متوسط)

برای حفظ تازگی و ارزش ویتامین موجود در پرتقال، بهتر است آن را تازه یا با آب‌میوه صرف کنیم. دسر سیب‌زمینی توت‌فرنگی و پرتقال را امتحان کنید:

• یک عدد پرتقال و یک مشت توت‌فرنگی را خرد کنید.
• ۳۰ دقیقه قبل از سرو روی آن شیره‌ی ریحان بریزید.

۳- کیوی (۹۱ میلی‌گرم ویتامین در یک میوه)

جدا از صرف این میوه به‌صورت خام و تازه، می‌توان از ترکیب آن با سیب یک اسموتی لذیذ و خوشمزه درست کرد:

• پوست کیوی و سیب را گرفته و آن‌ها را خرد کنید.
• آب پرتقال را بگیرید.
• ۱ قاشق چای‌خوری عسل اضافه کنید.
• آن‌قدر مخلوط کنید تا صاف و یکدست شود.
• خنک سرو کنید.

۴- گریپ فروت (۷۸ میلی‌گرم ویتامین در یک میوه متوسط)

این میوه را خام، با آب‌میوه یا به‌صورت سالاد مرکبات نوش جان کنید.

• گریپ فروت، لیموترش، نارنگی و پرتقال را شسته و آن‌ها را در یک کاسه قرار دهید.
• ۱ قاشق غذاخوری روغن زیتون، ۱ قاشق چای‌خوری نمک، ۱ قاشق غذاخوری آبلیمو، ۱ عدد پیاز کوچک و ۱ عدد لیموترش را در کاسه دیگری مخلوط کنید.
• انتهای یک دسته کاهو را جدا کنید، تکه‌های میوه را روی آن قرار داده و سس چاشنی را روی آن‌ بریزید.

۵- توت‌فرنگی (۸۵ میلی‌گرم ویتامین در یک فنجان)

صرف توت‌فرنگی به‌صورت خام و به‌عنوان بخشی از یک سالاد تازه، بهترین روش خوردن این میوه‌ی لذیذ است.

• توت‌فرنگی، کیوی فلفل، پرتقال و انگور را خرد کنید.
• در یک کاسه جدا، آب پرتقال و عسل را مخلوط کرده و آن را روی میوه‌ها بریزید.
• مخلوط را درون یخچال قرار داده و قبل از سرو با عصاره‌ی برگ خرد شده‌ی نعناع آن را مزه ‌دار کنید.

۶- بروکلی (۱۰۲ میلی‌گرم ویتامین در یک فنجان)

بروکلی کبابی با سیر و لیمو را به‌عنوان یک غذای سالم و سرشار از ویتامین C امتحان کنید:

• گل کلم بروکلی را با روغن زیتون، نمک، فلفل و سیر طعم دار کنید.
• بروکلی‌ها را روی سینی پخت فر پهن کنید.
• ۱۵ الی ۲۰ دقیقه درون فر بپزید.

۷- جوانه‌های کلم بروکسل (۹۶ میلی‌گرم ویتامین در یک فنجان)

این دستور پخت سالم برای طبخ کلم بروکسل را امتحان کنید:

• ۷ الی ۸ دقیقه جوانه‌های بروکسل‌ را بخارپز کنید.
• ۲ قاشق غذاخوری روغن گردو، ۱ قاشق غذاخوری پیاز خرد شده، ¼ قاشق غذاخوری اسانس لیموی تازه رنده شده، ۱ قاشق غذاخوری آبلیمو، ۱ قاشق چای‌خوری خردل دانه کامل، ¼ قاشق چای‌خوری نمک و کمی فلفل برای طعم بهتر را باهم مخلوط کنید.
• جوانه‌ها را به سس اضافه کنید.

۸- کلم‌پیچ (۵۶ میلی‌گرم ویتامین در یک فنجان)

سوپ سیب‌زمینی و کلم‌پیچ یک وعده غذایی آسان و سرشار از ویتامین C است:

• ۱ قاشق غذاخوری روغن زیتون و ۱ قاشق غذاخوری کره را در یک ظرف بزرگ روی حرارت ملایم قرار دهید.
• ½ مغز کلم پیچ، ۳ عدد پیازچه‌ی بریده و خرد شده، ۳ حبه سیر پوست کنده و نصف شده و ½ قاشق چای‌خوری نمک را به آن اضافه کنید.
• اجازه دهید مواد تا ۵ دقیقه بپزند.
• ۴ فنجان آب مرغ، ۵۰۰ گرم سیب‌زمینی و ۳ برگ بو خشک به آن اضافه کنید.
• با مخلوط کن آن‌قدر هم بزنید تا مواد کاملاً صاف و یکدست شود.

۹- گل کلم (۵۲ میلی‌گرم ویتامین در یک فنجان)

گل کلم از منابع دیگر ویتامین C است. برای صرف یک بشقاب کلم سالم، سالاد کلم خامه‌ای را امتحان کنید:

• ۳ فنجان گل کلم کوچک را خرد کرده و با ۱ عدد سیب قرمز شیرین و ۲ فنجان کاهو مخلوط کنید.
• ۵ قاشق سوپ‌خوری سس مایونز کم‌چرب، ۲ قاشق غذاخوری سرکه سیب، ۱ پیاز کوچک ریز خرد شده و ¼ قاشق چای‌خوری فلفل تازه را در یک کاسه جداگانه باهم مخلوط کنید.
• مواد مایع را روی میوه‌ها بریزید.

۱۰- آب گوجه‌فرنگی (۴۴ میلی‌گرم ویتامین در یک فنجان)

در آخر، آب گوجه‌فرنگی به‌عنوان یکی دیگر از منابع سالم ویتامین C شناخته می‌شود. برای حفظ ارزش ویتامین C، گوجه‌فرنگی خام و آب هویج را امتحان کنید:

• آب ۴ تا ۸ عدد هویج و ۵ تا ۸ عدد گوجه‌فرنگی را گرفته و نوش جان کنید.

مکمل ویتامین C

با وجود آن که بسیاری از متخصصان بهداشت معتقدند ویتامین C از طریق غذا قابل جذب است، طی مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۳ شکل گرفت برآورد شد که میزان ویتامین C که از مواد غذایی جذب می‌شود در مقایسه با میزان جذب شده از طریق مکمل‌ها تفاوت چندانی ندارد. مکمل‌های ویتامین C اغلب به شکل اسید اسکوربیک مقادیر بیشتری از این ویتامین را به بدن می‌رسانند، زیرا ویتامین موجود در غذا ممکن است به علت پخت و پز کاهش یابد. از سوی دیگر، میوه‌ها و سبزیجات حاوی ویتامین C، حداقل حاوی یک ویتامین دیگر نیز هستند، به همین دلیل داشتن یک رژیم سالم غذایی و متنوع همواره بهتر از صرف مکمل‌ها است.

 

منبع: چطورپدیا

بایدها و نبایدهای شستن دست ها

شستن دست راهی آسان برای جلوگیری از انتقال بیماری‌ها است. یاد بگیرید چه زمانی دست خود را بشویید، چگونه از ضدعفونی‌کننده‌ها استفاده کنید و چگونه کودکان خود را به انجام این کار عادت دهید.

شستشوی مرتب دست یکی از بهترین راه‌های پیشگیری از بیماری و انتقال آن به دیگران است. ببینید چه زمانی باید دست خود را بشویید و شکل صحیح انجام این کار چیست.

زمان مناسب شستن دست‌ها

هنگامی که افراد، سطوح و اشیاء را در طول روز لمس می‌کنید، جرم‌هایی روی دست شما انباشته می‌شود. با لمس چشم، بینی یا دهان ممکن است به این جرم‌ها آلوده شوید یا آن‌ها را به دیگران انتقال دهید. گرچه غیرممکن است بتوان دست را همیشه عاری از جرم نگاه داشت؛ اما شستشوی مرتب آن می‌تواند انتقال باکتری، ویروس و میکروب‌های دیگر را کاهش دهد.

همیشه قبل از انجام کارهای زیر دست خود را بشویید

• آماده کردن غذا یا خوردن آن
• رسیدگی به جراحات یا پرستاری از بیمار
• گذاشتن یا برداشتن لنز

همیشه بعد از انجام کارهای زیر دست خود را بشویید

• آماده‌سازی غذا
• استفاده از توالت یا عوض کردن پوشک
• لمس حیوانات، غذا یا فضولات آن‌ها
• فین کردن، سرفه کردن یا عطسه زدن
• رسیدگی به جراحات یا پرستاری از بیمار
• دست زدن به زباله
• همچنین زمانی که کثیف بودن دست‌ها قابل رویت است، آن‌ها را بشویید.

از صابون آنتی‌باکتریال استفاده نکنید

صابون‌های آنتی‌باکتریال نظیر صابون‌هایی که حاوی تری‌کلوسان هستند، نسبت به صابون معمولی قدرت بیشتری در کشتن جرم ندارند. استفاده از صابون آنتی‌باکتریال حتی ممکن است به افزایش باکتری‌های مقاوم به عناصر آنتی‌باکتریال محصول نیز منجر شود و در آینده کشتن این جرم‌ها را بیش از پیش دشوار سازد.

سازمان غذا و دارو آمریکا در سال ۲۰۱۶ قانونی به تصویب رساند که طبق آن فروش محصولات شوینده‌ی ضدعفونی‌کننده‌ی حاوی اکثر مواد اولیه‌ی فعال آنتی‌باکتریال، شامل تری‌کلوسان و تری‌کلوکاربان، به مصرف‌کنندگان ممنوع است. این محصولات صابون‌های مایع، فومی و ژلی، قالب صابون و شوینده‌ی بدن را شامل می‌شوند.

روش شستن دست

معمولاً بهترین حالت شستشوی دست ، استفاده از صابون و آب است. این مراحل را رعایت نمایید:

۱- دست خود را با آب جاری، گرم یا سرد، خیس کنید.

۲- دست خود را به حالت فنجانی نگاه دارید و صابون مایع، قالبی یا پودری را روی آن بریزید.

۳- کف ایجاد کنید.

۵- کف دست‌ها را محکم به مدت حداقل ۲۰ ثانیه به هم بمالید. فراموش نکنید که همه‌ی سطوح دست، شامل پشت آن، مچ‌ها، بین انگشتان و زیر ناخن‌ها را نیز تمیز نمایید.

۶- با دقت کل دست را آبکشی کنید.

۷- با استفاده از حوله‌ی تمیز، دست را خشک نمایید.

۸- از حوله برای بستن شیر آب استفاده کنید.

روش استفاده از ضدعفونی‌کننده‌های دست با پایه‌ی الکل

ضدعفونی‌کننده‌های دست بر پایه الکل، بدون نیاز به آب، در مواقعی که صابون و آب در دسترس نباشد، جایگزین قابل‌قبولی هستند. اگر از ضدعفونی‌کننده‌ی دست استفاده می‌کنید، دقت کنید که محصول حتماً حاوی حداقل ۶۰% الکل باشد. مراحل زیر را رعایت نمایید:

• به مقدار کافی از محصول در کف دست بریزید تا کاملاً هر دو دست را خیس نمایید.
• دست‌ها را به هم بمالید و همه‌ی سطوح آن را پوشش دهید تا وقتی که کاملاً خشک شود.

کودکان نیز باید دست‌هایی تمیز داشته باشند

با تشویق کودکان به شستن مرتب دست‌ها، کمک کنید سالم بمانند. به همراه کودکان، دست خود را بشویید تا به آنها نشان دهید چگونه می‌توان این کار را انجام داد. برای آنکه عجله نکنند، پیشنهاد کنید به اندازه‌ی دو بار خواندن آواز «تولدت مبارک» دست خود را بشویند. اگر قد کودک به روشویی یا سینک نمی‌رسد، یک چهارپایه‌ی پله‌دار می‌تواند کار شما را راحت کند.

ضدعفونی‌کننده‌های الکلی هم برای کودکان و هم بزرگسالان مناسب هستند، به‌ویژه زمانی که صابون و آب در دسترس نباشد؛ اما باید حتماً هنگامی که کودک خردسال شما از ضدعفونی‌کننده‌های الکلی استفاده می‌کند، نظارت کافی را داشته باشید. خوردن این مواد می‌تواند به مسمومیت الکلی منجر شود. بعد از استفاده، ظرف آن را در جایی مناسب و ایمن نگاه دارید.

روشی ساده برای سالم ماندن

شستشوی دست از نظر پیشگیری از بیماری، بسیار سودمند است. عادت کردن به این کار می‌تواند نقشی اساسی در حفظ سلامتیایفا نماید.

 

منبع: چطورپدیا

ویتامین ب ۶: ویتامین محبوب سلامت مغز

ویتامین ب۶ (پیریدوکسین) یکی از مواد اساسی مورد نیاز برای تقویت مغز و حفظ سلامت اعصاب و سیستم ایمنی محسوب می‌شود.

مهم‌ترین منابع غذایی حاوی ویتامین ب ۶ عبارت‌اند از سیب‌زمینی، نخود، ماهی و موز. امکان تأمین این ویتامین به عنوان یک مکمل غذایی به شکل کپسول، قرص یا محلول نیز وجود دارد.

افراد دارای مشکلات کلیوی یا اختلالات روده‌ی کوچک بیش از بقیه در خطر کمبود ویتامین ب۶ قرار دارند. برخی بیماری‌های ژنتیکی بخصوص و داروهای صرع نیز زمینه‌ساز کمبود ویتامین ب۶ هستند. کمبود گلبول‌های قرمز خون برای انتقال اکسیژن (کم‌خونی)، سرگیجه، افسردگی و ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن از دیگر مشکلات ناشی از کمبود ویتامین ب۶ هستند.

کمبود ویتامین ب۶ غالباً با کمبود سایر ویتامین‌های گروه ب از جمله ویتامین ب۹ (فولات) و ویتامین ب۱۲ همراه خواهد شد.

مقدار ویتامین ب۶ مورد نیاز برای افراد بزرگ‌سال چیزی در حدود ۱٫۳ میلی‌گرم در روز است.

دستاوردهای تحقیقاتی

تحقیقات در مورد استفاده از ویتامین ب۶ نتایج زیر را نشان می‌دهد:

• بیماری‌های قلبی – عروقی و سکته: ویتامین‌های ب۶، ب۹ و ب۱۲ مجموعاً بالا رفتن هوموسیستین خون از سطح مجاز را تحت کنترل خود قرار می‌دهند. بالاتر رفتن این ماده از سطح مجاز خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی – عروقی را افزایش می‌دهد. از سوی دیگر، تحقیقات مختلف این موضوع را اثبات ننموده اند که مصرف این مکمل‌ها خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی را کاهش خواهد داد.
• بیماری صبحگاهی (خستگی صبحگاهی): وجود مقدار کافی از ویتامین ب۶ در بدن از شکل‌گیری بیماری صبحگاهی در زنان باردار جلوگیری می‌کند. مصرف این مکمل‌ها یکی از درمان‌های رایج برای بیماری صبحگاهی هستند.
• سندروم پیش‌ از قاعدگی (PMS): شواهدی وجود داشته مبنی بر اینکه ویتامین ب۶ علائم سندورم پیش‌قاعدگی را کاهش می‌دهد. البته این مطالعات فاقد کیفیت لازم هستند.
• کم‌خونی سیدروبلاستیک: ویتامین ب۶ برای رفع این کم‌خونی‌های ژنتیکی مؤثر هستند.

نکات تکمیلی

ویتامین ب۶ در حالت کُلی بی‌خطر است.

رژیم سالم و متنوع، ویتامین ب۶ مورد نیاز اکثر افراد را تأمین می‌کند. استفاده از مکمل ویتامین ب۶ برای افراد مبتلا به بیماری‌های کلیوی، گوارشی/جذبی و سایر بیماری‌های خاص ضروری است.

مکمل‌های ویتامین ب۶ برای پیشگیری از واکنش‌های نامطلوب با آنتی‌بیوتیک‌های سیکلوسرین و درمان کم‌خونی‌های ژنتیکی مؤثر هستند. مصرف مقدار بالایی از ویتامین ب۶ ضرر نخواهد داشت.

عوارض مصرف میزان بالایی از ویتامین ب۶:

• عدم کنترل عضلانی یا هماهنگی در حرکت‌های اختیاری
• زخم‌های پوستی دردناک
• ناراحتی در ناحیه‌ی شکم مانند درد شکم و تهوع
• حساسیت به نور خورشید
• بی‌حسی
• کاهش توانایی تشخیص درد یا دماهای بسیار گرم/ سرد

تداخلات دارویی

در صورتی که داروهای زیر را مصرف می‌کنید بهتر است قبل از مصرف ویتامین ب۶ با پزشک خود مشورت کنید. برخی تداخلات دارویی عبارت‌اند از:

• آلترتامین (هگزالن): مصرف هم‌زمان ویتامین ب۶ و هگزالن (داروی مخصوص شیمی‌درمانی) اثر آن را کاهش می‌دهد. به‌ویژه زمانی که با داروی سیپلاتین نیز ترکیب شود.
• باربیتورات‌ها: مصرف هم‌زمان ویتامین ب۶ و داروهای سرکوب‌کننده‌ی سیستم عصبی مرکزی، شدت و مدت زمان اثرگذاری دارو را کاهش خواهد داد.
• داروهای ضد سکته‌ی مغزی: مصرف هم‌زمان ویتامین ب۶ با فسفنیوتین یا فنیتویین مدت زمان و شدت تأثیر دارو را کاهش خواهد داد.
• لوودوپا: از مصرف هم‌زمان ویتامین ب۶ و این داروی ضد پارکینسون اجتناب کنید. مصرف هم‌زمان با کاهش اثرگذاری همراه خواهد شد.

 

منبع: چطورپدیا

علائم و علل تومور مغزی گلیوما

گلیوما یک نوع تومور است که در مغز و طناب نخاعی ایجاد می‌شود. گلیوماها در بخش سلول‌های پشتیبان چسبنده (سلول‌های گلیال) که سلول‌های عصبی را احاطه کرده، ایجاد می‌شوند. وظیفه‌ی این سلول‌ها کمک به سلول‌های عصبی است.

سه نوع از سلول‌های گلیال هستند که می‌توانند تومور تولید کنند. گلیوماها با توجه به نوع سلول گلیال درگیر در تومور و نیز ویژگی‌های ژنتیکی تومور طبقه‌بندی می‌شوند؛ که بر اساس آن می‌توان پیش‌بینی کرد که تومور در طول زمان چگونه رفتار می‌کند و چه روش‌های درمانی برای آن تجویز شود.

انواع تومورهای گلیوما

انواع گلیوما عبارت‌اند از:

• آستروسیتوما: شامل آستروسیتوما، آناپلاستیک آستروسیتوما و گلیوبلاستوما است.
• اپندیموما: شامل آناپلاستیک اپندیموما، میوکسی پاپیلاری اپندیموما و سوبپندیموما است.
• اولیگودندروگلیوما: شامل اولیگواندروگلیوما، آناپلاستیک اولیگودندروگلیوما و آناپلاستیک اولیگوآستروسیتوما است.

گلیوما می‌تواند بر عملکرد مغز شما تأثیر مخرب بگذارد و با توجه به موقعیت و میزان رشد آن تهدیدکننده حیات باشد.

گلیوماها یکی از رایج‌ترین انواع تومورهای مغزی محسوب می‌شوند.

پزشک با توجه به نوع گلیوما روش درمانی را تجویز می‌کند. رایج‌ترین گزینه‌های درمانی گلیوما عبارت‌ از جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی، درمان هدفمند و درمان مبتنی بر آزمایشات بیمارستانی هستند.

علائم

علائم گلیوما با توجه به نوع و اندازه‌ی تومور، محل قرار گرفتن و بزرگی آن متفاوت هستند.

علائم و نشانه‌های گلیوما عبارت‌اند از:

• سردرد
• حالت تهوع
• حس سردرگمی و کاهش توانایی مغزی
• از دست دادن حافظه
• تغییر شخصیت و پرخاشگری
• بی‌اختیاری ادراری
• مشکلات بینایی مانند تاری دید، دید دوگانه و از دست دادن دید محیطی
• مشکلات تکلم
• حمله‌ی عصبی، به ویژه در افرادی که سابقه‌ی حمله‌ی عصبی ندارند

زمان مراجعه به دکتر

در صورت مشاهده‌ی هر یک از این علائم به پزشک متخصص مراجعه کنید.

علت بروز گلیوما

همانند اکثر تومورهای مغزی، علت ایجاد گلیوما نامعلوم است؛ اما برخی عوامل خطر ابتلا به گلیوما را افزایش می‌دهند. این عوامل عبارت‌اند از:

• سن: با افزایش سن احتمال ابتلا به تومور مغزی افزایش می‌یابد. گلیوما عمدتاً در افراد بزرگ‌سال بین ۴۵ تا ۶۵ سال شایع است. با این حال، تومور مغزی می‌تواند در هر سنی رخ دهد. انواع خاصی از گلیوما مانند اپندیوموما و پیلوسیتیک آستروسیتوما در کودکان و نوجوانان شایع‌تر هستند.
• قرار گرفتن در معرض اشعه: افرادی که در معرض تابش نوعی اشعه به نام اشعه یونیزه قرارگرفته باشند، احتمال ابتلا به گلیوما در آن‌ها افزایش می‌یابد. نمونه‌هایی از اشعه یونیزه عبارت‌اند از پرتودرمانی که فرد بیمار به منظور درمان سرطان در معرض اشعه رادیواکتیو و بمب‌های اتمی قرار می‌گیرد.

اثر منفی میدان‌های الکترومغناطیسی یا امواج ماکروویو بر سلامت انسان هنوز به اثبات نرسیده است. در رابطه با اثر مخرب تلفن همراه نیز نتیجه‌گیری قطعی حاصل نشده است.

برخی مطالعات تأثیر استفاده از تلفن همراه روی ایجاد نوعی تومور مغزی به نام «نرومای صوتی» را اثبات کرده‌اند. از طرف دیگر، بسیاری از مطالعات نیز هیچ گونه رابطه‌ی معناداری را کشف نکرده‌اند. با توجه به نوپا بودن فناوری تلفن همراه، انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری است. در صورتی که در این زمینه نگرانی دارید بهتر است میزان استفاده‌ی خود از تلفن همراه را محدود کنید. قرار دادن گوشی روی حالت بلندگو یا استفاده از هندزفری به دور نگه داشتن گوشی از سر کمک خواهد کرد.

• سابقه‌ی خانوادگی: با اینکه گلیوما به ندرت در گروه بیماری‌های ارثی دسته‌بندی می‌شود، اما وجود سابقه‌ی گلیوما در سایر افراد خانواده خطر ابتلا به این بیماری را به دو برابر افزایش خواهد داد. برخی از ژن‌ها با ایجاد گلیوما ارتباط ضعیفی دارند؛ اما برای نتیجه‌گیری‌های دقیق‌تر بین تغییرات ژنتیکی و تومور مغزی نیاز به مطالعات بیشتری می‌باشد.

 

منبع: چطورپدیا

هر آنچه باید درباره تومور مغزی بدانید

یک تومور مغزی عبارت است از هر توده‌ی سلولی که به شکل غیرعادی در مغز رشد کرده باشد.

تومورهای مغزی به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند. برخی تومورها خوش‌خیم و برخی دیگر بدخیم هستند. یک دسته از تومورهای مغزی از ابتدا در مغز تشکیل می‌شوند (تومورهای اولیه). دسته‌ای دیگر به شکل سرطانی عمل می‌کنند. این تومورها از سایر نقاط بدن به مغز گسترش می‌یابند (تومورهای ثانویه).

سرعت رشد تومور مغزی از بسیار آهسته تا بسیار سریع در نوسان است. سرعت رشد تومور و همچنین محل قرار گرفتن آن در مغز تعیین‌کننده‌ی آن است که چگونه عملکرد سیستم عصبی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

روش‌های درمان تومور مغزی به نوع، اندازه و محل قرارگیری آن وابسته هستند.

علائم

علائم و نشانه‌های تومور مغزی بسیار متفاوت است و به اندازه، محل و سرعت رشد تومور بستگی دارد.

مهم‌ترین نشانه‌های تومور مغزی عبارت‌اند از:

• سردردهای جدید یا تغییر در الگوی سردردها
• سردردهایی که به تدریج بر تعداد و شدت آن‌ها افزوده می‌شود
• حالت تهوع بی‌دلیل
• مشکلات بینایی، تار شدن دید، دوگانگی دید و عدم مشاهده‌ی اطراف
• بی‌حسی و بی‌حرکتی تدریجی یک دست یا پا
• عدم حفظ تعادل
• مشکلات تکلم
• سردرگمی نسبت به تمامی مسائل
• تغییرات شخصیتی یا رفتاری
• حملات عصبی خصوصاً در افرادی که فاقد سابقه‌ی این حملات می‌باشند
• مشکلات شنوایی

زمان مراجعه به دکتر

هنگامی که هر یک از نشانه‌های فوق را مشاهده کردید و از استمرار یافتن آن‌ها احساس نگرانی می‌کنید، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید.

علل ایجاد

تومورهای مغزی اولیه در داخل خود مغز یا بافت‌های اطراف آن ایجاد می‌شوند. منظور از بافت‌های اطراف مغز غشاهای پوشش‌دهنده (مننژ)، اعصاب جمجمه‌ای، غدد هیپوفیز و غده کاجی است.

هنگامی که سلول‌های عادی مغز دچار خطاهای (جهش‌های) DNA شوند، تومورهای اولیه تشکیل می‌شوند. این جهش‌ها باعث رشد بیش از حد سلول‌های معیوب شده و سلول‌های سالم رفته‌رفته از بین می‌روند. در نتیجه تومور مغزی به تدریج گسترش می‌یابد.

افراد بزرگ‌سال بیشتر در معرض ابتلا به تومورهای ثانویه قرار دارند. در تومورهای ثانویه بیماری از بخش‌های دیگر به مغز منتقل می‌شود.

تومورهای اولیه‌ی مغز به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند. هر تومور نام خود را از سلول‌های درگیر در بیماری می‌گیرند. مثال‌هایی از این دست عبارت‌اند از:

• گلیوما: این تومورها در مغز یا نخاع ایجاد شده و شامل آستروسیتوما، اپندیموما، گلیوبلاستوماس، اولیگوآستروسیتوماس و اولیگودندروگلیوما می‌شوند.
• مننژیوما: مننژیوما نوعی تومور است که در غشای اطراف مغز و نخاع ایجاد می‌شود. اکثر مننژیوماها از نوع خوش‌خیم هستند.
• نورومای صوتی: این تومورهای خوش‌خیم روی نرون‌های عصبی در حد فاصل بین مغز و گوش میانی ایجاد می‌شوند.
• آدنومای هیپوفیز: این تومورها اکثراً در غده‌ی هیپوفیز مغز ایجاد شده و تومورهای خوش‌خیم تلقی می‌شوند. بی‌نظمی در ترشح هورمون‌های هیپوفیز آسیب مستقیم آدنومای هیپوفیز محسوب می‌شود.
• مدولوبلاستوماس: رایج‌ترین نوع از تومورهای مغزی بوده که در کودکان ایجاد می‌شود. مدولوبلاستوماس در گوشه‌ی پایینی مغز ایجاد می‌شود. بیماری در ادامه‌ی شیوع به طناب نخاعی گسترش می‌یابد.
• تومورهای سلول ژرم: این تومورها در دوران کودکی در بیضه یا تخمدان ایجاد می‌شوند. عدم تشخیص به موقع تومورها به گسترش آن‌ها به سایر نقاط بدن، از جمله مغز می‌انجامد.
• کرانیوفارنژیوما: این تومورهای خوش‌خیم در غده‌ی هیپوفیز ایجاد می‌شوند. این غده با ترشح هورمون‌های مورد نیاز بسیاری از کارکردهای بدنی را کنترل می‌نماید. در صورتی که کرانیوفارنژیوما بیش از حد بزرگ شود روی غده‌ی هیپوفیز و بافت‌های جانبی اثر منفی بجا می‌گذارد.

سرطانی که از سایر نقاط بدن شروع می‌شود و به مغز سرایت می‌کند

تومورهای مغزی ثانویه نتیجه‌ی سرطانی هستند که در سایر نقاط بدن شروع می‌شود و در مراحل نهایی بیماری به مغز سرایت می‌کند.

تومورهای ثانویه معمولاً در افرادی ایجاد می‌شود که دارای سابقه‌ی سرطان هستند. در موارد نادر تومور مغزی ثانویه اولین نشانه‌ی بروز سرطان در بدن شما تلقی می‌شود.

در بزرگ‌سالان، تومورهای مغزی ثانویه بسیار رایج‌تر از تومورهای مغزی اولیه هستند. هر نوع سرطانی می‌تواند به مغز سرایت کند، اما رایج‌ترین سرطان‌های گسترش یافته به مغز عبارت‌اند از:

• سرطان پستان (سینه)
• سرطان روده‌ی بزرگ
• سرطان کلیه
• سرطان ریه
• سرطان پوست

عوامل خطر ابتلا به تومور

در اکثر افراد مبتلا به تومورهای مغزی اولیه علت ایجاد تومور مشخص نیست؛ اما پزشکان عواملی را شناسایی کرده‌اند که ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به تومور مغزی شوند.

مهم‌ترین عوامل خطر ابتلا به تومور عبارت‌اند از:

• قرارگرفتن در معرض تابش اشعه: افرادی که در معرض تابش نوعی اشعه به نام اشعه یونیزه قرارگرفته باشند، احتمال ابتلا به گلیوما در آن‌ها افزایش می‌یابد. نمونه‌هایی از اشعه یونیزه عبارت‌اند از پرتودرمانی که فرد بیمار به منظور درمان سرطان در معرض اشعه رادیواکتیو و بمب‌های اتمی قرار می‌گیرد.
• سابقه‌ی خانوادگی: درصد کمی از افراد به دلیل سابقه‌ی خانوادگی یا مشکلات ژنتیکی در معرض خطر ابتلا به تومور مغزی قرار می‌گیرند.

 

منبع: چطورپدیا

تشخیص و درمان بیماری قلبی

تشخیص بیماری

پزشک پس از بررسی علائم و تشخیص نوع بیماری، پزشک آزمایشات مخصوص آن را برای هر فرد تعیین می‌کند. بهتر است که بدون نگرانی نسبت به نوع بیماری خود، به پزشک مراجعه کنید تا معاینات فیزیکی لازم بر روی شما انجام شود. همچنین صحبت و مشاوره با پزشک در مورد سوابق پزشکی شخصی و خانوادگی قبل از انجام هرگونه آزمایش، لازم و ضروری است. به‌غیر از آزمایش‌های خون و اشعه X قفسه سینه، از آزمایش‌های زیر نیز برای تشخیص نوع بیماری قلبی استفاده می‌شود:

نوار قلب (ECG): نوار قلب، سیگنال‌های الکتریکی حاصل را ثبت می‌کند. پزشک با کمک این سیگنال‌ها می‌تواند ریتم و ساختار قلب هر شخص را تشخیص دهد. ممکن است نوار قلب شخص در زمان استراحت و ورزش متفاوت باشد.

الکتروکاردیوگرام دینامیک: یک دستگاه قابل حمل است که فرد آن را می‌پوشد تا نوار قلب او به‌طور پیوسته ثبت شود. معمولاً این دستگاه باید به مدت ۲۴ تا ۷۲ ساعت در تن بیمار بماند. از این دستگاه برای تشخیص بی‌نظمی‌های ریتم قلبی استفاده می‌شود که نوار قلب نمی‌تواند آن‌ها را تشخیص دهد.

اکوکاردیوگرام: آزمایشی برای عکس‌برداری و سونوگرافی از قفسه سینه است و تصاویر دقیقی از آن قسمت، در اختیار پزشک قرار می‌دهد.

آزمایش استرس و اضطراب: این آزمایش برای افزایش ضربان قلب است که به‌وسیله مصرف قرص یا ورزش انجام می‌شود تا عملکرد و پاسخ قلب، هنگام انجام آزمایشات و تصویربرداری بررسی شود.

کاتتریزاسیون قلب: در این آزمایش یک لوله کوتاه، وارد رگ یا سرخرگ پا (کشاله ران یا بازو) می‌شود و بعد از آن پزشک یک لوله انعطاف‌پذیر و طولانی را وارد لوله کوتاه می‌کند. در ادامه، با استفاده از تصاویر اشعه x که در مانیتور نشان داده می‌شود، این لوله را تا زمانی که به قلب برسد، در داخل رگ حرکت می‌دهد. در این آزمایش، فشار داخل دریچه‌ی قلب قابل اندازه‌گیری است. همچنین می‌توان تصویربرداری رنگی انجام داد که با استفاده از تصویربرداری رنگی، تصاویر اشعه x به‌صورت شفاف و رنگی می‌شوند و پزشک با استفاده از آن‌ها می‌تواند جریان خون در رگ‌ها و دریچه‌های قلب را به‌طور واضح مشاهده کند و به بررسی مشکلات قلب بپردازد.

سی‌تی‌اسکن قلب: این آزمایش بیشتر برای بررسی مشکلات قلب استفاده می‌شود. سی‌تی‌اسکن دستگاهی است که شامل یک تخت متحرک است و با دراز کشیدن بر روی آن به سمت داخل حرکت می‌کند و اشعه‌ی x که داخل دستگاه قرار دارد بعد از چرخش در اطراف بدن، از قفسه سینه و قلب عکس‌برداری می‌کند.

ام آر آی قلب (MRI): دستگاه این آزمایش نیز همانند سی‌تی‌اسکن است و از یک تخت بلند تشکیل شده است. بعد از رفتن در داخل دستگاه، عمل عکس‌برداری انجام می‌شود. در داخل دستگاه «ام آر آی» (MRI) نوعی میدان مغناطیسی وجود دارد که با استفاده از امواج مغناطیسی کل بدن را آهنربایی می‌کند و نتایجی را به شکل عکس در اختیار پزشک قرار می‌دهد.

درمان

روش‌های درمان انواع بیماری‌های قلبی متفاوت است. به‌طور مثال، برای افرادی که عفونت قلبی دارند، آنتی‌بیوتیک تجویز می‌شود. به‌طور کلی، درمان بیماری‌های قلبی معمولاً شامل موارد زیر است:

• تغییر سبک زندگی: این تغییر شامل داشتن رژیم غذایی کم‌چرب و کم‌سدیم، حداقل ۳۰ دقیقه ورزش در بیشتر روزهای هفته، ترک سیگار و کم کردن مقدار مصرف الکل است.
• استفاده از قرص و دارو: اگر تغییر سبک زندگی کارساز نبود، پزشک بر اساس نوع بیماری قلبی برای کنترل آن داروهایی را تجویز می‌کند.
• عمل و جراحی: اگر استفاده از دارو موجب درمان بیماری نشود، پزشک انجام عمل جراحی را به بیمار توصیه می‌کند. نوع جراحی به نوع بیماری قلبی شخص و مشکلات قلبی او بستگی دارد.

درمان‌های خانگی مرتبط با شیوه‌ی زندگی

ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی، ممکن است باعث پیشگیری و یا درمان کامل بیماری قلبی شود. تغییرات زیر می‌تواند به کسی که قصد درمان بیماری خود را دارد، کمک کند:

ترک سیگار: سیگار یکی از مهم‌ترین عوامل خطر بیماری قلبی، به‌ویژه آترواسکلروز است. ترک سیگار بهترین راه برای کاهش خطر بیماری قلبی و عوارض آن است.

کنترل فشار خون: اندازه‌گیری فشار خون باید حداقل هر دو سال یک‌بار انجام شود. اگر فردی دچار بیماری قلبی یا فشار خون بالا باشد، باید فشار خون او دفعات بیشتری مورد آزمایش قرار گیرد. واحد اندازه‌گیری فشار خون میلی‌متر جیوه است. در این صورت حد نرمال آن بین ۸۰ و ۱۲۰ میلی‌متر جیوه است.

کنترل و بررسی کلسترول: اگر در سن ۲۰ سالگی هستید با پزشک خود در مورد آزمایش کلسترول مشورت کنید و بعد از آن هر ۵ سال یک‌بار تست کلسترول انجام دهید. اگر در خانواده، سابقه‌ی کلسترول بالا دارید بهتر است که آزمایش کلسترول را زودتر انجام دهید. اگر نتیجه آزمایش نشان داد که کلسترول شما نرمال نیست پزشک آزمایش‌های دیگری برای شما تعیین می‌کند. بیشتر مردم، باید «کلسترول بد خون» (LDL) زیر ۱۳۰ میلی‌گرم بر دسی لیتر یا همان ۳٫۴ میلی‌مول بر لیتر داشته باشند. برای افرادی که در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی قرار دارند مقدار LDL باید زیر ۱۰۰ میلی‌گرم بر دسی لیتر باشد. اگر شخصی سابقه بیماری قلبی یا دیابت دارد مقدار LDL او باید زیر ۷۰ میلی‌گرم بر دسی لیتر باشد.

کنترل دیابت: در صورت ابتلا به بیماری دیابت، کنترل قند خون باعث کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی می‌شود.

تحرک زیاد: انجام ورزش باعث کنترل عوامل مؤثر در ابتلا به بیماری قلبی مانند وزن، کلسترول، دیابت و فشار خون می‌شود. اگر مشکل یا نقصی در قلب خود دارید، بهتر است قبل از انجام هرگونه ورزش با پزشک خود در این مورد صحبت کنید. بهتر است با تأیید دکتر، در بیشتر روزهای هفته بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه ورزش کنید.

رژیم غذایی سالم: استفاده از رژیم غذایی سالم که شامل سبزیجات، میوه‌ها و حبوبات است، باعث کنترل وزن، کلسترول و فشار خون می‌شود.

حفظ وزن سالم: داشتن اضافه وزن باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی می‌شود. داشتن BMI کمتر از ۲۵ و دور کمر ۸۹ سانتی‌متر یا کمتر، راه درستی برای پیشگیری و درمان بیماری قلبی است.

کنترل استرس: استرس باید با استفاده از برخی تکنیک‌ها مانند تنفس عمیق و آرام‌ کردن عضله کنترل شود.

مبارزه با افسردگی: افسردگی می‌تواند خطر ابتلا به بیماری قلبی را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. اگر در زندگی خود احساس ناامیدی دارید، هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید.

رعایت بهداشت: دوری از افراد مبتلا به بیماری‌های عفونی مانند سرماخوردگی، واکسینه شدن مداوم در برابر آنفولانزا، شستن منظم دست‌ها و مسواک زدن به‌طور مرتب می‌تواند به بهبود سلامتی کمک کند. تحت نظر پزشک بودن، باعث می‌شود که بیماری سریع تشخیص داده شود و درست به‌موقع نسبت به درمان آن اقدام شود.

راه‌های مقابله با بیماری‌های قلبی

مبتلا شدن شما یا یکی از عزیزان‌تان به بیماری‌های قلبی، ممکن است باعث افسردگی و ناامیدی شما شود. خوشبختانه راه‌هایی برای بهبود زندگی و مقابله با این بیماری وجود دارد، مانند:

توان‌بخشی قلب: برای افرادی که به خاطر بیماری قلبی عروقی، عمل جراحی شده یا دچار حمله قلبی شده‌اند، از توان‌بخشی قلب برای درمان و بهبود سریع بیماری استفاده می‌کنند. توان‌بخشی قلب شامل توصیه‌های ورزشی مناسب، مشاوره تغذیه و آموزش روش درست زندگی است.

استفاده از کمک و یاری گروه‌های حمایتی: درد دل و صحبت با خانواده و دوستان در مورد بیماری ضروری است ولی اگر در این مورد نیاز به کمک بیشتری داشته باشید، بهتر است با پزشک در مورد پیوستن به یک گروه حمایتی، مشورت کنید. همدردی با افرادی که بیماری مشابه با شما دارند باعث قوت قلب شما می‌شود.

انجام معاینات پزشکی مکرر: اگر بیماری، دائم در حال تغییر وضعیت باشد، بهتر است آزمایشات و معاینات به‌طور منظم و مکرر انجام شوند تا بیماری تحت کنترل بماند.

شرایط لازم برای ملاقات با پزشک

برخی از بیماری‌های قلبی مانند نقص قلبی بدون مراجعه به پزشک تشخیص داده می‌شوند و همچنین ممکن است شخص مبتلا به این بیماری تا قبل از اینکه دچار حمله قلبی نشده است، در جریان بیماری خود نباشد. در صورت مشاهده هرگونه علائم بیماری قلبی یا داشتن سابقه خانوادگی حتماً برای انجام بررسی‌های لازم به یک متخصص قلب مراجعه کنید. در اینجا برخی از اطلاعاتی که برای کمک به ملاقات با پزشک لازم است، بررسی شده است:

شما هر کدام را که می‌توانید، انجام دهید.

۱- در مورد شرایط و محدودیت‌های لازم برای ملاقات با پزشک آگاهی به دست آورید. هنگامی‌که از پزشک وقت می‌گیرید در مورد شرایط لازم قبل از ملاقات سؤال کنید. مثلاً قبل از انجام آزمایش کلسترول، نباید هیچ غذایی خورده شود.

۲- یک دفترچه تهیه کنید، موارد زیر را در آن بنویسید و همراه خود به قرار ملاقات ببرید.

• علائم و نشانه‌هایی که در خود می‌بینید حتی اگر به بیماری قلبی مربوط نباشد.
• سوابق خانوادگی
• فشارخون، کلسترول و دیابت
• فهرستی از مکمل‌ها، داروها و ویتامین‌هایی که مصرف می‌کنید.

۳- با شخصی که زیاد همراه شما است، در مورد یادآوری ثبت این اطلاعات، صحبت کنید.

۴- خود را برای صحبت کردن در مورد رژیم غذایی، سیگار و ورزش با پزشک آماده کنید. اگر تا به حال ورزش نکرده‌اید، در مورد چگونگی شروع آن با پزشک مشورت کنید.

۵- هر سؤالی را که در ذهن دارید از پزشک بپرسید.

برخی سؤالات اساسی در مورد بیماری‌های قلبی وجود دارد که شما باید از پزشک بپرسید:

• علائم یا شرایط بیماری من چیست؟
• علت‌های احتمالی علائمی که من مشاهده می‌کنم چه می‌تواند باشد؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• بهترین روش درمان چیست؟
• چه غذاهایی باید بخورم و از خوردن چه غذاهایی باید پرهیز کنم؟
• در چه حد باید فعالیت بدنی داشته باشم؟
• برای این بیماری چه آزمایش‌هایی باید انجام دهم؟ به‌طور مثال نیازی به آزمایش کلسترول است یا نه؟
• روش‌های جایگزین برای این روش‌های پیشنهادی برای درمان دارید؟
• چگونه می‌توانم سلامتی سایر اعضای بدنم را مدیریت کنم؟
• آیا بعد از این، محدودیت‌هایی در زندگی من به وجود می‌آید؟
• حتماً باید به یک متخصص مراجعه کنم؟
• آیا به‌جای داروهایی که تجویز کرده‌اید، می‌توانم از داروهای دیگری استفاده کنم؟
• آیا بروشور آموزشی دارید که من برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر، آن را مطالعه کنم؟ مراجعه به چه سایتی را به من توصیه می‌کنید؟

 

اگر به غیر از این سؤالات، سؤال دیگری نیز داشتید حتماً از پزشک بپرسید.

پزشک چه سؤالاتی از شما خواهد داشت؟

پزشک شما احتمالاً برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر سؤالات زیر را می‌پرسد:

• بروز علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا به‌صورت مداوم این نشانه‌ها را مشاهده می‌کنید؟
• شدت این علائمی که مشاهده می‌کنید، چقدر است؟
• با انجام چه کارهایی علائم یا درد شما کاهش می‌یابد؟
• چه چیزی باعث می‌شود این علائم و دردها شدت پیدا کنند؟
• آیا در خانواده شما سابقه‌ی بیماری‌هایی مانند بیماری قلبی، کلسترول، فشار خون، دیابت و… وجود دارد؟

اکنون شما چه کاری می‌توانید انجام دهید؟

هرگز برای تغییر شیوه زندگی، مانند ترک سیگار، خوردن غذاهای سالم و فعالیت بیشتر فیزیکی، زود نیست. این‌ها راه‌های اصلی دفاع در برابر بیماری‌های قلبی و عوارض آن هستند.

 

منبع: چطورپدیا