۷ روش لذت‌بخش‌ کردن ورزش برای همه

۷ روش لذت‌بخش‌ کردن ورزش برای همه

ورزش کردن

۱- مسیر خوش‌منظره‌ای انتخاب نمایید

پیاده‌روی، روشی آسان برای شروع یک سبک زندگی سالم است و هیچ هزینه‌ای ندارد. با پیاده‌روی نه‌تنها کالری می‌سوزانید، با استفاده از این ماشین‌حساب، ببینید بر اساس وزن خود چه مقدار کالری می‌سوزانید؛ بلکه دنیا را به شکل دیگری می‌بینید. اگر به طبیعت دسترسی دارید، پیاده‌روی در طبیعت، بسیار فوق‌العاده است؛ اما اجازه ندهید زندگی در محیط شهر، شما را از پیاده‌روی بازدارد.

هر گاه از نظر ابتکار و خلاقیت دچار کمبود شدید، با چند کیلومتر پیاده‌روی، دوباره ذهن خودم را تر و تازه کنید. به این ترتیب، مسیرهای جدیدی کشف کرده، با افراد جدیدی آشنا می‌شوید و نقاطی پنهان را کشف خواهید کرد که در غیر این صورت هرگز نمی‌توانستید ببینید. ممکن است هر روز از یک مسیر مشخص با خودرو رد شوید و هرگز زیبایی آن را درک نکنید یا اصلاً متوجه نشوید که چنین مکان زیبایی در مسیر شما وجود دارد.

۲- حواس خود را پرت کنید

فرقی ندارد چه نوع برنامه‌ی ورزشی برای خود انتخاب کنید. از زمان خود برای تفکر و اندیشه استفاده نمایید. شاید از خود بپرسید، دوندگان دوی ماراتون چطور می‌توانند این همه کیلومتر مسیر را تحمل کند. دلیلش این است که آنها یاد گرفته‌اند از درد دوندگی که شما از آن فراری هستید، استفاده کنند و به حالتی عرفانی فرو روند. اگر به مزایای مدیتیشن و ورزش آگاهی دارید اما زمانی برای انجام هر دو ندارید، می‌توانید آنها را با هم ترکیب کنید و با یک تیر دو نشان بزنید.

۳- موسیقی یا پادکست گوش دهید

شاید تجربیات کمی در زندگی وجود داشته باشد که از زیاد کردن صدای موسیقی و دور شدن از دنیای اطراف، لذت‌بخش‌تر باشد. حال که اپلیکیشن‌های فراوانی برای گوش دادن به پادکست و موسیقی در گوشی‌های هوشمند وجود دارد، به راحتی می‌توانید گزینه‌های تفریحی کاملاً مناسب با سلیقه‌ی خود را پیدا کنید. هرگز نگران فکری که مردم هنگام ورزش کردن درباره‌ی شما دارند، نباشید. به جای این کار، صدای موسیقی را بالا ببرید و در جهان خود غوطه‌ور شوید. قبل از انکه به خود بیایید، می‌بینید که روی فرم آمده‌اید.

۴- یک دوست همراه خود ببرید

بعضی از فراد هیچ‌وقت نمی‌توانند تنها به جایی بروند. با وجود آنکه پیشنهاد می‌شود گاهی تنها به رستوران بروید و در سینما فیلم ببینید؛ اما داشتن همراه به هنگام ورزش بسیار سودمند است. به این شکل می‌توانید خود را با فرد دیگری همگام کنید و یک مربی برای ایجاد انگیزه و تلاشی بیشتر از آنچه که به تنهایی داشتید، به دست بیاورید.

اگر بسیاری از ورزش‌ها را با یک دوست انجام دهید، ایمنی بیشتری خواهید داشت و برخی ورزش‌ها را نیز فقط به کمک فرد دیگر می‌توانید انجام دهید. دخالت دادن دیگران در اهداف می‌تواند به اندازه‌ی تفاوت پیروزی و شکست، اهمیت داشته باشد. فقط به یاد داشته باشید: اگر آن فرد دیگر کم آورد، به ورزش خود ادامه دهید، وگرنه کنترل سلامتی خود را به دست دیگری سپرده‌اید.

۵- لوازم جانبی تهیه کنید

لوازم‌های جانبی وجود دارد که می‌تواند ورزش را آسان سازد و گاهی خریدن یک اسباب‌بازی جدید می‌تواند مقداری از لذت مورد نیاز را به برنامه‌ی شما اضافه نماید. گوشی تلفن همراه شما با استفاده از اپلیکیشن‌هایی می‌تواند تغییرات سلامتی و پیشرفت شما را رصد کند. وزنه‌های مچ دست می‌توانند ابعاد جدیدی به برنامه‌ی ورزشی شما اضافه کنند و اگر شب‌ها تمرین می‌کنید، چراغ پیشانی، شما را قادر می‌سازد جلوی پای خود را ببینید و زمین نخورید.

یکی از بزرگ‌ترین موانع بر سر راه افرادی که در شهر می‌دوند یا پیاده‌روی قدرتی انجام می‌دهند، افراد دیگری هستند که راه را می‌بندند. زمانی که مدام مجبور می‌شوید بین مردم جاخالی بدهید، رفتن به حس و حال مدیتیشن و لذت بردن از موسیقی دشوار خواهد شد. یک زنگ دوچرخه‌ی مخصوص دوندگان تولید شده است که با استفاده از این زنگ برنجی سبک‌وزن، که به مردمی که از پشت به آنها نزدیک می شوید هشدار می‌دهد، دیگر می‌توانید حالت عرفانی خود را حفظ کرده و تمرین ورزشی خود را ادامه دهید.

۶- رقابت کنید

یک رقابت کوچک سالم می‌تواند به شما انگیزه دهد تا بیشتر در برنامه‌ی ورزشی به خود فشار بیاورید. چه مستقیم با یک دوست به رقابت بپردازید، چه در یک انجمن آنلاین یا در مقابل خویشتن قبلی خود قرار بگیرید، تعیین هدف، کلید رسیدن به آن اهداف است. دویدن بدون مقصد، حس انجام کاری غیرممکن را در انسان ایجاد می‌کند و به راحتی کنار گذاشته می‌شود.

۷- استراحت کنید

بهترین قسمت ورزش کردن، احساس آرامش و لذتی است که پس از آن به انسان دست می‌دهد. اگر فکر می‌کنید کل روز لم دادن به مبل لذت‌بخش است، باید بدانید در مقایسه با یک ساعت لم دادن روی مبل بعد از یک ورزش شدید هیچ نیست. هر چه بیشتر به‌هنگام ورزش به خود فشار بیاورید، زمان استراحت احساس بهتری خواهید داشت.

با در نظر گرفتن آنچه گفته شد، این را هم فراموش نکنید که نباید بیش از حد استراحت کنید؛ در غیر این صورت، ورزش اثر خود را از دست خواهد داد. خوش‌گذرانی گذرا ایرادی ندارد. گاهی خود را به تنقلاتی که هوس کرده‌اید، مهمان کنید. هر از گاهی نوشیدنی دلخواه خود را بنوشید یا یک روز کامل روی مبل لم دهید. قرار نیست سالم ماندن با شکنجه شدن یکی باشد. فقط هر گاه می‌توانید، دست از تنبلی بردارید و کمی زمان به ارتقاء سلامت جسم خود اختصاص دهید. تن سالم نعمتی است که فقط یک بار به شما داده می‌شود.

 

منبع: چطورپدیا

۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

مصرف آجیل برای تضمین سلامت قلب

مصرف آجیل برای تضمین سلامت قلب

خوردن مغزها به‌عنوان بخشی از رژیم غذایی برای حفظ سلامت قلب شما مفید بوده و حاوی اسیدهای چرب غیراشباع و سایر مواد مغذی مفید هستند. مزیت این مواد غذایی (البته صرف‌نظر از گرانی) نگهداری آسان و طولانی‌مدت و در دسترس بودن آن‌ها است.

مشکل اساسی مغزها بالا بودن میزان کالری آن‌ها است؛ بنابراین لازم است میزان مصرف آن‌ها را تا حد امکان کنترل کنید. مصرف مغزها بجای تنقلات غیرسالم به ‌سلامت قلب شما کمک خواهد نمود.

یکی از مهم‌ترین مزیت‌های مغزها کاهش سطح «کلسترول غیرمفید» خون (LDL) است. کلسترول LDL یکی از اصلی‌ترین عوامل گرفتگی عروق قلبی محسوب می‌شود. خوردن مغزها احتمال گرفتگی عروق خونی را به‌طور حتم کاهش خواهد داد. خوردن مغزها خطر ابتلا به لخته‌های خونی و حملات قلبی را کاهش می‌دهد. همچنین این مواد کیفیت رگ‌های خونی را ارتقا می‌دهند.

ترکیبات مفید مغزها شامل چه موادی هستند؟

  • چربی‌های غیراشباع: چربی‌های مناسب موجود در مغزها، چه از نوع اشباع شده‌ی تک‌مولکولی و چه از نوع اشباع شده‌ی چند مولکولی باعث کاهش کلسترول غیرمفید خون می‌شوند. علت ایجاد چنین اثری هنوز ناشناخته است.
  • اسیدهای چرب امگا۳: اسیدهای چرب امگا۳ در بسیاری از انواع ماهیان وجود دارند اما مغزها نیز مملو از اسیدهای چرب امگا۳ هستند. امگا۳ یکی از انواع مطلوب اسیدهای چرب است که با پیشگیری از بی‌نظمی در ضربان قلب از حملات قلبی بعدی جلوگیری می‌کند.
  • فیبر: تمامی مغزها حاوی فیبر هستند که برای کاهش سطح کلسترول مفید هستند. از آنجا که فیبرها احساس سیری را در افراد ایجاد می‌کنند، بنابراین اشتهای آن‌ها به همان نسبت کاهش خواهد یافت. فیبر در پیشگیری از دیابت نوع۲ نیز مؤثر است.
  • ویتامین E: ویتامین E از ایجاد پلاک خونی جلوگیری می‌کند. تجمع پلاک‌های خونی باعث گرفتگی عروق می‌شود. افزایش پلاک‌های خونی باعث درد سینه، بیماری‌های قلبی عروقی و نهایتاً حملات قلبی می‌شود.
  • استرول طبیعی: برخی مغزها حاوی استرول طبیعی هستند. این ماده برای کاهش میزان کلسترول مفید است. استرول‌های گیاهی در بسیاری از موارد به مارگارین یا آب‌پرتقال اضافه شده تا کیفیت غذایی آن‌ها را افزایش دهند. با این وجود استرول‌ها به‌صورت طبیعی در برخی مغزها یافت می‌شوند.
  • ال آرژینین: ال آرژینین سلامت رگ‌ها را افزایش می‌دهد. این ماده کیفیت دیواره‌ی رگ‌ها را ارتقاء داده و با افزایش انعطاف‌پذیری از تشکیل لخته‌های خونی جلوگیری می‌کند. این ماده نیز در مغزها یافت می‌شود.

مصرف اجیل

مصرف چه مقدار از مغزها مناسب است؟

تقریباً تا ۸۰% مغزها چربی هستند. هر چند بخش عمده‌ای از این چربی از نوع چربی‌های سالم است، اما باز هم انرژی زیادی را به مصرف کننده انتقال می‌دهند. از همین رو، لازم است در مصرف این غذاها دقت نمایید. در حالت ایده‌آل مغزها به‌عنوان جایگزین گوشت، تخم‌مرغ و فرآورده‌های لبنی (منابع چربی اشباع شده) قابل استفاده هستند.

سعی کنید به‌جای مصرف چربی‌های اشباع شده از حجم کمی از مغزها یا یک یا دو قاشق غذاخوری روغن آن‌ها استفاده کنید. بر اساس توصیه‌ی سازمان قلب آمریکا بهتر است ۴ بار در هفته از مغزهای بدون نمک استفاده کنید. مغزهای خام یا بوداده شده به مراتب سالم‌تر از مغزهای سرخ شده در روغن است.

منظور از هر وعده، مصرف ۱٫۵ اونس آجیل یا ۲ قاشق غذاخوری کره‌ی این فرآورده‌های غذایی است. هدف از این عمل، تضمین سلامت قلب است؛ بنابراین باید به‌موازات مصرف مغزها، میزان مصرف چربی‌های اشباع موجود در گوشت و لبنیات را نیز کاهش دهید.

آیا نوع مغزهای مصرفی مهم است؟

نوع مغزهای مصرفی چندان مهم نیست. اکثر مغزها از درجه‌ی کیفیتی بسیار بالایی برخوردار هستند. با این وجود، برخی از آن‌ها بیش از بقیه برای سلامت قلب مفید هستند. برای مثال، گردو حاوی درصد بالایی از اسیدهای چرب امگا۳ است.

بادام درختی، ماکادمی، فندق، گردوی آمریکایی و سایر مغزها نیز از کیفیت غذایی بسیار بالایی برخوردار هستند. همچنین بادام‌زمینی که در عمل یک دانه‌ی مغزدار نبوده بلکه همچون لوبیا یکی از انواع غلات تلقی می‌شود، نیز به‌شدت برای قلب مفید است.

به یاد داشته باشید که فرآورده‌های غذایی که از ترکیب مغزها با شکلات، شکر و نمک تهیه می‌شوند به هیچ وجه تضمین کننده سلامت قلبی شما نیستند.

در اینجا اطلاعات تغذیه‌ای مرتبط با مغزها را ارائه می‌دهیم. این مقادیر برای یک اونس (۲۸٫۴ گرم) دانه‌ی مغز دار غیر نمکی معتبر هستند:

روغن مغزها چطور؟ آیا این روغن‌ها نیز سالم هستند؟

روغن مغزها نیز یکی از باکیفیت‌ترین منابع غذایی محسوب می‌شوند؛ اما فیبر موجود در مغزها در روغن آن‌ها یافت نمی‌شود. روغن گردو دارای بالاترین درصد امگا۳ است.

سعی کنید از روغن‌های طبیعی در تهیه‌ی سالاد یا پخت و پز خانگی استفاده کنید. در هنگام آشپزی به یاد داشته باشید که واکنش روغن مغزها نسبت به حرارت در مقایسه با واکنش روغن‌های گیاهی متفاوت هستند.

حرارت‌دهی بیش از حد به روغن مغزها باعث تلخ شدن آن‌ها می‌شود. سعی کنید در استفاده از این روغن‌ها افراط و تفریط به خرج ندهید چرا که غنی از کالری و چربی هستند.

 

منبع: چطورپدیا

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

روش تشخیص علائم بیماری التهاب روده

روش تشخیص علائم بیماری التهاب روده

بخش اول: شناسایی علائم IBD

۱- از میزان خطر ابتلا به IBD آگاه باشید. علت دقیق بروز IBD کماکان شناخته نشده است؛ اما پزشکان عواملی که سبب تشدید این بیماری می‌شوند را شناسایی کرده‌اند. آگاهی از خطر ابتلا به این بیماری، به بیمار کمک می‌کند تا سریعاً آن را شناسایی کرده و در اسرع وقت پس از تشخیص دقیق، دوره درمان را آغاز نماید.

  • این بیماری در اکثر مبتلایان، پیش از سن ۳۰ سالگی تشخیص داده می‌شود؛ همچنین ممکن است در برخی از بیماران تا سن ۵۰ یا ۶۰ سالگی پیشرفت نکند.
  • اگر یک فرد نزدیک، همانند یکی از والدین یا خواهر و برادر فرد مبتلا به IBD باشد، وی نیز در معرض خطر ابتلا به این بیماری خواهد بود.
  • سیگار به طرز قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری کرون را افزایش می‌دهد.
  • در صورت ابتلا به بیماری، استفاده از داروهای «ضدالتهاب غیراستروئید» (NSAIDS) مانند ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم و دیکلوفناک سدیم، خطر پیشرفت بیماری را افزایش داده و آن را شدیدتر می‌کند.
  • عوامل محیطی، مانند زندگی در یک منطقه شهری، آب‌وهوای آلوده و رژیم غذایی پرچرب و تصفیه شده، می‌تواند خطر ابتلا به IBD را افزایش دهد.

۲- علائم بیماری کرون را تشخیص دهید. اگرچه بیماری کرون و کولیتیس اولسراتیو علائم مشابهی دارند؛ اما کماکان تفاوت‌هایی دارند. شناخت علائم بیماری کرون جهت مراجعه به پزشک برای تشخیص دقیق و توجه به اقداماتی برای کنترل بیماری در زندگی روزمره بسیار حائز اهمیت است. همه‌ی بیماران علائم شدید ندارند، بنابراین شناخت راه‌های مختلفی که این بیماری نمود می‌یابد، بسیار مهم است.

  • از نشانه‌های این بیماری اسهال مداوم، گرفتگی و درد شکم، تب و خونریزی مدفوع است.
  • کرون با از دست دادن اشتها و کاهش وزن همراه است؛ همچنین می‌تواند بر مفاصل، چشم‌ها، پوست و کبد فرد بیمار تأثیر بگذارد.
  • شایع‌ترین عارضه بیماری کرون، انسداد روده به علت تورم و بافت زخمی است.
  • احتمال ظهور علائم انسداد مانند دردِ گرفتگی، استفراغ و نفخ وجود دارد؛ همچنین جراحات و زخم‌های دستگاه گوارش، ممکن است ظهور ناسورها را در پی داشته باشند.
  • افراد مبتلا به بیماری کرون بیشتر در معرض خطر سرطان روده بزرگ بوده و نسبت به سایر افراد، بیشتر به توجه و وارسی نیاز دارند.

۳- علائم بیماری کولیتیس اولسراتیو را بشناسید. اگرچه این بیماری علائمی مشابه بیماری کرون دارد؛ با این وجود تا حدودی متفاوت است. شناخت علائم بیماری کولیتیس اولسراتیو جهت مراجعه به پزشک برای تشخیص دقیق و توجه به اقداماتی برای کنترل بیماری در زندگی روزمره بسیار حائز اهمیت است.

  • علائم معمول کولیتیس اولسراتیو شامل خونریزی مدفوع مکرر، درد شدید شکم و افسردگی شدید است که روان شدن روده و اسهال را در پی دارد.
  • از دست دادن اشتها و کاهش وزن از علائم رایج کولیتیس اولسراتیو است؛ این علائم ممکن است با خستگی و نفخ شکم همراه باشند.
  • اکثر افراد مبتلا به کولیتیس اولسراتیو علائم خفیف دارند؛ اگرچه برخی دیگر گرفتگی شدید، تب، اسهال خونی و استفراغ را تجربه می‌کنند.
  • خونریزی شدید ممکن است به بروز کم‌خونی در بیماران مبتلا به این بیماری منجر شود. همچنین احتمال ظهور ضایعات پوستی، درد مفاصل، اختلالات کبدی و التهاب چشمی نیز در این بیماران وجود دارد.
  • افراد مبتلا به کولیتیس اولسراتیو بیشتر در معرض خطر سرطان روده بزرگ قرار داشته و همانند بیماران مبتلا به بیماری کرون، می‌بایست به‌طور منظم چکاپ شوند.

۴- عملکرد بدن را به‌دقت بررسی نمایید. برای شناسایی علائم IBD، نیاز است که بدن و عملکردهای آن را به‌دقت مورد بررسی قرار گیرد. علائمی همچون اسهال یا تب، به‌ویژه در مراحل اولیه، به‌خوبی می‌توانند حاکی از وجود این بیماری باشند.

  • به تحرکات روده‌ای مانند اسهال مکرر و یا نیاز فوری به تخلیه روده توجه داشته باشید.
  • پیش از شستن خود، روی دستمال یا کاسه توالت به دنبال نشانه‌هایی از خونریزی بگردید.
  • لباس زیر و حوله‌ی خود را به دنبال علائمی از خونریزی مقعد یا نشت روده به‌دقت وارسی نمایید.
  • بسیاری از بیماران مبتلا به IBD همواره تب پایینی داشته و ممکن است تعرق شبانه را تجربه کنند.
  • این بیماری در بسیاری از بانوان مبتلا، موجب به هم خوردن چرخه‌ی قائدگی خواهد شد.

۵- میزان اشتها و وزن خود را ارزیابی کنید. اگر طی مدت اخیر دائماً کاهش اشتهای شدید یا کاهش وزن ناخواسته داشته‌اید و همه‌ی این‌ها در کنار سایر علائم IBD ظهور کرده، این مسئله را جدی بگیرید. این نشانه‌ها ممکن است از علائم ابتلا به این بیماری و بیانگر ضرورت مراجعه به پزشک باشند.

  • از دست دادن اشتها شاید به سبب درد شکم، گرفتگی و التهاب بوده که می‌تواند کاهش وزن ناخواسته در پی داشته باشد.

۶- به تیر کشیدن و درد توجه نمایید. بیماری التهاب روده ممکن است با درد شدید و مزمن در ناحیه شکم ظهور کرده و حتی گاهی درد مفاصل را در پی داشته باشد. اگر برای مدت طولانی از درد شکم یا مفاصل رنج می‌برید و می‌دانید که این مسئله به سایر شرایط یا فعالیت‌های بدنی مربوط نیست، آگاه باشید که ممکن است نشانه‌ای از بیماری IBD باشد.

  • درد شکم یا گرفتگی عضلانی از عوارض این بیماری است.
  • از دیگر احتمالات این بیماری، نفخ به همراه درد و گرفتگی خواهد بود.
  • تیر کشیدن‌ها و دردهای ناشی از این بیماری ممکن است به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابند.
  • مراقب درد مفاصل و التهاب چشم باشید.

۷- پوست خود را وارسی کنید. پوست را به دنبال اثری از هرگونه تغییر در رنگ یا بافت آن همانند برآمدگی‌های قرمز رنگ، زخم، یا جوش بررسی نمایید. این نشانه‌ها در کنار علائم دیگر، می‌توانند حاکی از وجود بیماری IBD باشند. برخی از ضایعات پوستی به فیستولا، ظهور حفره‌هایی روی پوست، منجر می‌شوند.

بخش دوم: تشخیص و درمان پزشکی

۱- به پزشک خود مراجعه کنید. بیمار زمانی که در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارد، در صورت مشاهده‌ی هرکدام از این علائم می‌بایست در اسرع وقت به پزشک معالج مراجعه نماید. تشخیص زودهنگام برای کمک به درمان و مدیریت بیماری بسیار حائز اهمیت است.

  • پزشک ممکن است وجود IBD را پس از رد سایر علل احتمالی تشخیص دهد.
  • پزشک ممکن است برای تشخیص IBD تست‌های مختلفی از بیمار بگیرد.

۲- مراحل معاینه و تشخیص را بگذرانید. اگر پزشک به IBD مشکوک باشد، پس از معاینه فیزیکی به آزمایشاتی برای رد سایر علل احتمالی نیاز خواهد داشت. این آزمایشها تنها راه تائید تشخیص IBD هستند.

  • احتمالاً پزشک معالج برای رد احتمال کم‌خونی که یک عارضه جانبی از بیماری IBD است، به نتایج آزمایش خون نیاز خواهد داشت؛ این آزمایش همچنین تعیین می‌کند که آیا فرد علائمی از وجود عفونت، باکتری یا ویروس در بدن دارد یا خیر.
  • همچنین برای تشخیص خونریزی پنهان مدفوع، ممکن است نیاز باشد تا بیمار نمونه مدفوعی به نام تست خون مخفی در مدفوع را تحویل دهد.
  • پزشک برای بررسی روده، یک فرایند آندوسکوپی مانند کولونوسکوپی یا آندوسکوپی فوقانی را به بیمار توصیه می‌نماید. در این روش، یک دوربین کوچک وارد بخشی از دستگاه گوارش بیمار می‌شود؛ اگر پزشک نواحی ملتهب یا غیرطبیعی مشاهده کند، دستور بافت‌برداری می‌دهد. این کار در روند تشخیص از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
  • همچنین ممکن است بیمار به گذراندن یک پروسه‌ی عکس‌برداری مانند اشعه ایکس، CT، یا MRI توصیه شود. این تصاویر در بررسی بافت دستگاه گوارش و شناسایی عوارض جانبی IBD همانند سوراخ روده به پزشک کمک می‌کنند.

۳- تحت درمان IBD قرار گیرید. اگر پس از آزمایشات لازم، پزشک وجود بیماری IBD را تائید نماید، بر اساس شدت بیماری دوره درمان را تعیین خواهد کرد. راه‌های مختلفی برای درمان و مدیریت این بیماری وجود دارد.

  • درمان IBD در واقع تلاش برای کاهش التهاب است که خود سبب ظهور سایر علائم بیماری می‌شود. هیچ درمان خاصی برای این بیماری وجود ندارد.
  • درمان IBD عموماً بر اساس دارودرمانی یا عمل جراحی است. اکثر افراد مبتلا به بیماری کرون، می‌بایست در طول عمر خود چندین عمل جراحی را بگذرانند.
  • پزشک ممکن است داروهای ضدالتهاب مانند آمینوسالیسیلات یا کورتیکواستروئیدها را تجویز کند تا موقتاً IBD را تسلی بخشد. عوارض جانبی این داروها تعرق شبانه، بی‌خوابی، بیش فعالی و رشد شدید موهای صورت خواهد بود.
  • برخی از پزشکان ممکن است داروهای ایمونوساپرسانت که در واقع محدود کننده‌ای برای سیستم ایمنی بوده را تجویز نمایند. داروهایی مانند سیکلوسپورین، اینفلیکسیماب یا متوترکسات.
  • همچنین پزشک ممکن است برای کنترل یا پیشگیری از عفونت، یک آنتی بیوتیک مانند سیپروفلوکساسین تجویز کند.

۴- عمل جراحی را بگذرانید. در مواردی که تغییر دارو و سبک زندگی نتواند به بهبود IBD کمک کند، پزشک برای درمان بیمار، به عمل جراحی روی می‌آورد. توسل به عمل جراحی آخرین راه‌حل ممکن بوده و می‌تواند عوارض جانبی ناخوشایند و زودگذری را موجب شود.

  • در جراحی‌های کولیتیس اولسراتیو و بیماری کرون، بخش‌هایی از دستگاه گوارش حذف خواهند شد.
  • پس از جراحی، بیمار برای تمام طول عمر خود ناچار به استفاده از یک کیسه کلوستومی است. زندگی با کیسه مدفوع، تغییر دشواری به نظر می‌رسد؛ اما در عوض بیمار قادر است به‌راحتی و فعالانه به زندگی خویش ادامه دهد.
  • تقریباً نیمی از افرادی که از بیماری کرون رنج می‌برند، به عمل جراحی نیاز دارند؛ هرچند که این جراحی نیز قادر به درمان بیماری نخواهد بود. جراحی کلوستومی می‌تواند جنبه‌های گوارشی بیماری کولیت اولسراتیو را درمان کند؛ اما قادر به رفع نشانه‌های سیستمی بیماری مانند روماتیسم مفصلی، یووئیتو … نخواهد بود.

بخش سوم: تلاش برای درمان طبیعی

۱- تغذیه و عادات غذایی خود را تغییر دهید. طبق شواهد موجود، تغییر رژیم غذایی و مصرف مکمل در بهبودی علائم IBD مؤثر است؛ از این رو پزشک معالج در کنار درمان پزشکی، اعمال تغییراتی در نوع خوراک و عادات غذایی را نیز توصیه خواهد کرد.

  • پزشک معالج برای کمک به استراحت روده و کاهش التهاب آن، ممکن است استفاده از لوله تغذیه یا تزریق مواد مغذی به بدن را تجویز کند.
  • پزشک برای کاهش انسداد روده، رژیم غذایی کم پسماند را به بیمار توصیه خواهد کرد. غذاهای کم پسماند که شامل مقادیر بسیار کم فیبر هستند، عبارت‌اند از ماست، سوپ خامه‌ای، نان سفید تصفیه شده، پاستا و کراکر. همچنین بهتر است از مصرف میوه‌ها و سبزیجات خام، آجیل و محصولات دانه کامل پرهیز کرد.
  • پزشک ممکن است برای جایگزینی مواد مغذی از دست رفته در اثر علائم IBD، مصرف مکمل‌های آهن، کلسیم و ویتامین‌های D و B را پیشنهاد کند.
  • صرف وعده‌های غذایی کوچک که میزان چربی و فیبر پایین دارند، به بهبود علائم IBD کمک زیادی خواهد کرد.
  • نوشیدن مایعات زیاد در کاهش علائم IBD مؤثر خواهد بود. آب بهترین انتخاب ممکن برای هیدراته نگاه داشتن بدن است.

۲- راه‌های درمانی جایگزین را در نظر داشته باشید. هرچند اکثر این روش‌ها چندان مفید عمل نمی‌کنند، اما گاهی برای برخی از بیماران نتایج مثبتی در پی داشته‌اند. پیش از هرگونه تلاش جهت آغاز درمان‌های گیاهی یا جایگزین، با یک پزشک صحبت کنید.

  • مطالعات اخیر نشان داده که درمان‌های جایگزین مانند مصرف فیبر محلول و یا مواد پروبیوتیک، نوشیدن چای روغن نعنا یا تلاش برای درمان هیپنوتیزم و درمان رفتاری- شناختی در کاهش برخی از علائم IBD مؤثر عمل می‌کنند.

۳- عادات شیوه زندگی خود را تغییر دهید. تغییر در عادات شیوه زندگی می‌تواند به کنترل و مدیریت IBD کمک نماید. این تغییرات، از ترک سیگار گرفته تا دوری از استرس در تسکین علائم این بیماری مؤثر خواهند بود.

  • کشیدن سیگار بر تشدید بیماری کرون تأثیر بسزایی داشته و بیمارانی که سیگار می‌کشند، بیش از سایرین در معرض عود بیماری و نیاز به جراحی مجدد قرار می‌گیرند.
  • کاهش استرس در بهبود علائم IBD مؤثر است. فرد بیمار می‌تواند به کمک تمرین‌های تمدد اعصاب، تنفس منظم و یا مراقبه میزان استرس خود را کاهش دهد.
  • ورزش منظم و آهسته نه‌تنها سبب کاهش استرس شده؛ بلکه گاهی می‌تواند عملکرد روده را نیز به حالت طبیعی بازگرداند. برای اطلاع از بهترین ورزش‌های موجود جهت مدیریت IBD، با پزشک معالج صحبت نمایید.

بخش چهارم: درک IBD

یماری کرون و کولیتیس اولسراتیو

۱- در رابطه با IBD مطالعه کنید. از آنجا که IBD یک چتر واژه برای بیماری کرون و کولیتیس اولسراتیو بوده، آشنایی با تفاوت‌های این دو بیماری مشابه به جهت تأثیر مستقیم بر تشخیص مؤثر علائم بیماری و درمان به‌موقع، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

  • بیماری کرون، به التهاب مزمن دستگاه گوارش اطلاق می‌شود. در مقایسه با کولیتیس اولسراتیو، بیماری کرون اغلب نواحی انتهایی روده کوچک یا ایلئوم و نواحی ابتدایی روده بزرگ را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ البته ظهور آن در سایر بخش‌های دستگاه گوارش فرد بیمار، از دهان گرفته تا مقعد، امری طبیعی و محتمل است.
  • کولیتیس اولسراتیو و کرون، هر دو پاسخ‌های ایمنی غیرطبیعی بدن هستند؛ اما هر کدام نواحی متفاوتی از بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهند. کولیتیس اولسراتیو سبب بروز التهاب مزمن در روده بزرگ و ایجاد جراحات باز یا زخم در روده بزرگ می‌شود. به‌طور کلی این بیماری تنها روده بزرگ را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ در حالی که بیماری کرون می‌تواند هر بخشی از دستگاه گوارش را آلوده کند.

۲- پیوستن به یک گروه حمایتی یا مراجعه به درمانگر. این بیماری برای خود فرد و عزیزان وی بسیار طاقت فرسا است. پیوستن به یک گروه حمایت از بیماران مبتلا به IBD یا صحبت با سایر پزشکان و درمانگران می‌تواند در درک و مدیریت بیماری بسیار اثر بخش باشد.

 

منبع: چطورپدیا

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

همه چیزی که باید درباره بیماری قلبی بدانید

همه چیزی که باید درباره بیماری قلبی بدانید

اغلب به جای استفاده از اصطلاح «بیماری قلبی عروقی» از «اصلاح بیماری قلبی» استفاده می‌شود. بیماری قلبی عروقی به شرایطی اطلاق می‌شود که در آن رگ‌های قلب شخص مسدود و یا تنگ شده که ممکن است باعث حمله قلبی، درد قفسه سینه و سکته مغزی شود. بیماری‌هایی که عضله، دریچه و ریتم قلب را تحت تأثیر قرار می‌دهند با عنوان بیماری قلبی شناخته می‌شوند.

اکثر بیماری‌های قلبی با انتخاب یک شیوه‌ی صحیح و سالم زندگی، قابل درمان هستند.

قلب

علائم بیماری

۱- علائم بیماری مربوط به رگ‌های خونی (بیماری آترواسکلروز)

علائم این بیماری قلبی عروقی ممکن است برای خانم‌ها و آقایان متفاوت باشد. به طور مثال، آقایان بیشتر درد قفسه سینه دارند ولی این بیماری برای اکثر خانم‌ها به صورت تنگی نفس، حالت تهوع و خستگی شدید ظاهر می‌شود. از جمله علائم شایع عبارت‌اند از:

  • درد قفسه سینه، تنگی قفسه سینه، فشار قفسه سینه و ناراحتی قفسه سینه (آنژین)
  • تنگی نفس
  • درد، بی‌حسی، ضعف یا سردی دست‌وپاها زمانی که رگ‌های خونی مربوط به قسمت‌هایی از بدن تنگ شود.
  • درد گردن، فک، گلو، شکم و کمر

ممکن است بیماری قلبی تا زمانی که علائم جدی مانند حمله قلبی و سکته از خود نشان نداده است، شناسایی نشود. بهتر است شخصی که برخی از علائم بالا را در خود دید سریعاً به پزشک مراجعه کند تا پس از بررسی پزشک نتیجه معلوم شود.

۲- علائم بیماری مربوط به ضربان غیرطبیعی قلب (بیماری آریتمی قلب)

بیماری آریتمی ناشی از ضربان غیرطبیعی قلب است. ضربان قلب می‌تواند به صورت خیلی سریع، کند و یا نامنظم باشد. از علائم این بیماری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • لرزش و حرکت قفسه سینه
  • ضربان قلب سریع مثل ضربان قلب بعد از مسابقه دو (تاکیکاردی)
  • ضربان قلب کند (برادی کاردی)
  • درد یا ناراحتی قفسه سینه
  • تنگی نفس
  • سرگیجه
  • سرماخوردگی
  • کم‌خونی (سینوکوپ) یا بیماری near fainti که باعث کاهش جریان خون به مغز می‌شود.

۳- علائم بیماری قلبی ناشی از نقص قلب

نقص‌های قلبی مادرزادی که جدی هستند بلافاصله بعد از تولد آشکار می‌شوند که از علائم آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • کبود بودن پوست که به صورت خاکستری روشن یا آبی است.
  • تورم در پاها، شکم یا نواحی اطراف چشم اتفاق می‌افتد.
  • تغذیه یک نوزاد مبتلا به این بیماری باعث افزایش وزن زیاد می‌شود.

برخی از نواقص قلبی وجود دارند که زیاد جدی نیستند و ممکن است در دوران کودکی و حتی بزرگ‌سالی هم تشخیص داده نشود چون که زندگی آن شخص را تهدید نمی‌کنند. از علائم آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • نفس عمیق کشیدن هنگام تمرین و ورزش زیاد
  • زود خسته شدن بعد از ورزش و تمرین
  • تورم دست‌ها، پاها و مچ پا

۴- علائم بیماری قلبی ناشی از عضله قلب ضعیف (بیماری کاردیومیوپاتی)

ممکن است این بیماری در مراحل اولیه هیچ گونه علائمی نداشته باشد. به مرور زمان و شدت یافتن بیماری علائم زیر آشکار می‌شود:

  • تنفس با فشار و با فاصله
  • تورم پاها، مچ پا
  • خستگی
  • ضربان قلب نامنظم که ممکن است سریع، تپش یا با لرزش باشد.
  • سرماخوردگی، سرگیجه

۵- علائم بیماری قلب ناشی از عفونت قلب

اندوکاردیت نوعی بیماری عفونی است که بر غشای داخلی قلب که نقش جدا کردن دهلیزها و دریچه‌های قلب (اندوکریدی) را دارد، تأثیر می‌گذارد. علائم عفونت قلب شامل موارد زیر است:

  • تب
  • تنگی نفس
  • ضعف یا خستگی
  • تورم در پاها یا شکم
  • تغییرات در ریتم قلب
  • سرفه خشک یا مداوم
  • ضایعات پوستی یا لکه‌های غیر طبیعی

۶- علائم بیماری قلبی ناشی از ناراحتی دریچه قلب

قلب دارای ۴ دریچه با نام‌های آئورت، میترال، پولمونری و سه‌لتی (تریکوسپید) است. این ۴ دریچه وظیفه‌ی هدایت جریان خون به قلب را بر عهده دارند. این دریچه‌ها ممکن است به علت بروز برخی شرایط آسیب ببینند و اختلالاتی در عملکرد آن‌ها برای هدایت خون انجام شود که ممکن است باعث نشت خون، تنگ شدن و انقباض نادرست قلب شوند.

برای علائم بیماری قلبی دریچه می‌توان موارد زیر را مطرح کرد:

  • خستگی
  • تنگی نفس
  • ضربان قلب نامنظم
  • سوزش پاها و مچ پاها
  • درد قفسه سینه
  • سرگیجه (سینوکوپ)

چه موقع باید به دکتر مراجعه کرد؟

در صورت مشاهده علائم زیر باید فوراً به پزشک مراجعه کرد:

  • درد قفسه سینه
  • تنگی نفس
  • خستگی

اگر بیماری قلبی در همان اوایل تشخیص داده شود، درمان آن راحت‌تر است. بهتر است شخصی که این علائم را در خود مشاهده می‌کند، همه‌ی آن‌ها را با پزشک خود در میان بگذارد، چراکه هرگونه نگرانی که ممکن است در مورد بیماری قلبی وجود داشته باشد، از طریق مشاوره با پزشک برطرف می‌شود. همچنین افرادی که سابقه بیماری قلبی خانوادگی دارند بهتر است برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری به پزشک مراجعه کنند.

اگر علائم و نشانه‌های مربوط به بیماری قلبی را در خود مشاهده کردید، هر چه زودتر به پزشک مراجعه کنید.

قلب چگونه کار می‌کند؟

قلب همانند یک پمپ است. این عضو عضلانی بدن به اندازه مشت هر شخص می‌باشد و در سمت چپ مرکز بدن قرار دارد و به دو قسمت چپ و راست تقسیم شده است. این تقسیم‌بندی برای جلوگیری از مخلوط شدن خون پر اکسیژن و کم اکسیژن، است. خون پر اکسیژن پس از گردش در کل بدن، خود را به قلب می‌رساند.

  • سمت راست قلب که شامل دهلیز و حفره راست است وظیفه جمع‌آوری و پمپ خون از طریق رگ‌های خونی ریوی به شش را بر عهده دارد.
  • ریه‌ها با تهیه اکسیژن جدید، خون را تازه می‌کنند. همچنین ریه‌ها دی‌اکسید کربن را که یک ضایعه تنفسی است به خود جذب می‌کنند.
  • سپس خون پر اکسیژن به سمت چپ قلب که شامل دهلیز و حفره چپ است، وارد می‌شود.
  • سمت چپ قلب خون را از طریق شاهرگ پمپاژ می‌کند و اکسیژن و مواد مغذی کل بدن را تأمین می‌کند.

دریچه‌های قلب

قلب دارای ۴ دریچه است که برای حرکت خون راه درستی را انتخاب می‌کنند، به طوری که فقط آن راهی که نیاز است، باز می‌شود. این ۴ دریچه عبارت‌اند از:

  • سه‌لتی
  • میترال
  • پولمونری
  • آئورت

 ضربان قلب

ضربان قلب، همان انقباض و انبساط پیوسته قلب است. در هنگام انقباض قلب، حفره‌های قلب متوقف می‌شوند و خون را از طریق رگ‌ها به ریه و کل بدن وارد می‌کنند.

در هنگام انبساط قلب، حفره‌های قلب با خون‌هایی که از طریق رگ‌های سمت چپ و راست قلب از دهلیزهای بالایی می‌آیند، پر می‌شوند.

سیستم الکتریکی

رابط‌های الکتریکی قلب باعث می‌شوند ضربان قلب که کار کنترل پیوسته‌ی تبادل خون کم اکسیژن و پر اکسیژن را بر عهده دارند، ادامه داشته باشند. این تبادل باعث تداوم بقای زندگی شخص می‌شود.

ضربه‌های الکتریکی در بالای دهلیز راست شروع می‌شوند و از راه‌های ویژه به سمت حفره‌ها حرکت می‌کنند و سیگنال را برای انجام عمل پمپاژ به قلب می‌رسانند.

سیستم هدایت، ضربان قلب را در یک ریتم هماهنگ و طبیعی نگه می‌دارند که این امر باعث حفظ جریان خون در کل بدن می‌شود.

 علل انواع بیماری‌های قلبی

 علل انواع بیماری‌های قلبی می‌تواند متفاوت باشد.

 ۱- علل بیماری قلبی عروقی

 توسعه و رشد آترواسکلروز. بیماری قلبی عروقی اغلب به مشکلات مختلف قلب و رگ‌های خونی اشاره دارد و این اصطلاح اکثراً برای بیماری‌هایی به کار برده می‌شود که رگ‌های خونی به خاطر بیماری آترواسکلروز صدمه ببینند. آترواسکلروز باعث ایجاد پلاک چربی درون رگ شده که رشد آن موجب سفت شدن دیواره رگ و گرفتگی کل رگ می‌شود و سرانجام جریان و انتقال خون به بافت‌ها و بدن متوقف می‌شود.

آترواسکلروز از شایع‌ترین علت بیماری قلبی عروقی است؛ و دلیل آن می‌تواند برخی مشکلات قابل کنترل مانند رژیم غذایی نامناسب، عدم ورزش، داشتن اضافه وزن باشد.

۲- علل بیماری ضربان قلب (آریتمی)

از علل و شرایط بروز بیماری‌های قلبی آریتمی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • ص‌های قلبی که به صورت مادرزادی هستند.
  • بیماری عروق کرونر
  • فشار خون بالا
  • دیابت
  • مصرف سیگار
  • مصرف بیش از حد الکل یا کافئین
  • مصرف مواد مخدر
  • استرس و اضطراب
  • برخی از داروهای بدون نسخه، داروهای تجویزی، مکمل‌های غذایی و داروهای گیاهی
  • بیماری دریچه قلب

فردی که سابقه بیماری قلبی نداشته و قلب سالمی دارد بعید به نظر می‌رسد که دچار این بیماری شود ولی اگر همین فرد تحت تأثیر برخی عوامل خارجی مانند استرس، سیگار و مواد مخدر قرار بگیرد ممکن است دچار این بیماری شود؛ اما برای شخصی که بیماری قلبی دارد به طوری که قلب او قبلاً عمل شده و تغییراتی روی آن انجام شده، با به وجود آمدن کوچک‌ترین اشکال در ضربان الکتریکی یا عدم شروع و ادامه جریان خون، شخص دچار بیماری آریتمی می‌شود.

۳- علل نقص مادرزادی قلب

نقص مادرزادی قلب معمولاً زمانی که نوزاد در رحم مادر قرار دارد، به وجود می‌آید. نقص‌های قلبی می‌تواند بلافاصله بعد از تشکیل قلب، حدود یک ماه پس از تخمک‌گذاری، به علت تغییر جریان خون در قلب ایجاد شود. برخی از شرایط پزشکی، داروها و ژن‌ها ممکن است در ایجاد نقایص قلبی نقش داشته باشند.

نقص‌های قلبی در بزرگ‌سالان نیز می‌تواند به وجود بیاید. با گذشت زمان، ساختار قلب شخص می‌تواند تغییر کند و باعث نقص قلب شود.

۴- علل بیماری کاردیومیوپاتی

علت کاردیومیوپاتی که ضخیم شدن یا بزرگ شدن عضله قلب است بستگی به گونه آن دارد:

  • کاردیومیوپاتی کامل. علت این گونه‌ی شایع بیماری کاردیومیوپاتی اغلب ناشناخته است. این بیماری ممکن است به علت کاهش جریان خون به قلب بعد از آسیب‌های ناشی از حمله قلبی، عفونت، سموم و داروهای خاص باشد. ممکن است این بیماری ارثی باشد و معمولاً قسمت چپ قلب بزرگ و ضخیم می‌شود.
  • کاردیومیوپاتی ترکیبی. در این گونه از بیماری کاردیومیوپاتی، عضله قلب به صورت غیرطبیعی بزرگ می‌شود. این بیماری معمولاً به صورت ارثی است. این بیماری با گذر عمر به علت فشار خون بالا و پیری به وجود می‌آید.
  • کاردیومیوپاتی محدود کننده. این گونه از نادرترین بیماری‌های کاردیومیوپاتی است و باعث می‌شود عضله قلب بسیار سفت شده و حالت ارتجاعی خود را از دست دهد. فرد بیمار ممکن است پس از مبتلا شدن به برخی بیماری‌ها مانند اختلالات بافت رابط، افزایش بیش از حد آهن در بدن، ایجاد پروتئین‌های غیر طبیعی (آمیلوئیدوز) یا برخی از درمان‌های سرطان دچار این بیماری شود.

۵- علل عفونت قلب

بیماری عفونت قلب همانند اندوکاردیت زمانی ایجاد می‌شود که یک باکتری، ویروس یا ماده شیمیایی به عضله قلب فرد بیمار برسد. شایع‌ترین علل عفونت قلب عبارت‌اند از:

  • باکتری
  • ویروس
  • انگل

۶- علل بیماری قلبی دریچه

علل زیادی برای ابتلا به این بیماری وجود دارد. ممکن است شخص به صورت مادرزادی به این بیماری دچار شده باشد یا دریچه‌های قلبی شخص به علت یکی از موارد زیر آسیب ببیند:

  • تب روماتیسمی
  • عفونت (اندوکاردیت عفونی)
  • اختلالات بافت رابط

فاکتورهای ابتلا به بیماری قلبی

سن. بالا رفتن سن و پیری خطر ابتلا به گرفتگی رگ‌ها، ضعیف و سفت شدن عضله قلب را افزایش می‌دهد.

جنسیت. به طور معمول مردان بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی هستند. زنان نیز بیشتر پس از یائسگی، مبتلا به این بیماری می‌شوند.

سابقه خانوادگی. سابقه خانوادگی خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد.

مصرف سیگار. نیکوتین باعث تنگ شدن رگ‌های خونی می‌شود و مونوکسید کربن نیز می‌تواند به پوشش داخلی رگ‌ها آسیب برساند و باعث می‌شود که افراد سیگاری، بیشتر به بیماری آترواسکلروز مبتلا شوند. حملات قلبی در افراد سیگاری بیشتر از افراد غیر سیگاری است.

داروهای شیمی درمانی و پرتو درمانی برای سرطان. بعضی از داروهای شیمی درمانی و پرتو درمانی ممکن است خطر بیماری قلبی عروقی را افزایش دهند.

رژیم غذایی ضعیف. رژیم غذایی که دارای چربی زیاد، نمک، قند و کلسترول است، می‌تواند به پیشرفت بیماری‌های قلبی کمک کند.

کلسترول خون بالا. سطح بالای کلسترول خون می‌تواند خطر ایجاد پلاک‌های چربی و آترواسکلروز را افزایش دهد.

دیابت. دیابت خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می‌دهد چون شخصی که مبتلا به بیماری دیابت است، هر دو عامل فشار خون بالا و چاقی را دارد.

چاقی. وزن بیش از حد یکی دیگر از عوامل ابتلا به بیماری‌های قلبی است.

فعالیت فیزیکی و تحرک کم. شخصی که در زندگی تحرک کمی دارد و ورزش نمی‌کند، بیشتر از بقیه در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارد.

استرس. ممکن است استرس به جریان خود آسیب برساند که این امر خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می‌دهد.

رعایت نکردن بهداشت. شستشوی نامنظم دست‌ها و ترک عادت‌های بهداشتی که می‌تواند باعث جلوگیری از عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی شود، می‌تواند هر شخصی را در معرض خطر عفونت‌های قلبی قرار دهد. بهداشت ضعیف دهان و دندان نیز ممکن است به بیماری قلبی کمک کند.

عوارض جانبی بیماری قلبی

نارسایی قلبی. یکی از رایج‌ترین عوارض بیماری قلب، نارسایی قلب است. این عارضه زمانی اتفاق می‌افتد که قلب نتواند خون مورد نیاز برای اندام‌های بدن را پمپاژ کند. نارسایی قلبی می‌تواند به خاطر انواع بیماری‌های قلبی از جمله نقص‌های قلبی، بیماری قلبی عروقی، بیماری قلبی دریچه‌ای، عفونت قلب و یا کاردیومیوپاتی به وجود آید.

حمله قلبی. لخته‌ی خون باعث می‌شود جریان خون در رگ متوقف شود و قلب که با خون کار می‌کند از کار بیافتد و باعث حمله قلبی شود که از تأثیرات آن می‌توان به آسیب دیدن و از بین رفتن عضله قلب اشاره کرد.

آترواسکلروز نیز می‌تواند باعث حمله‌ی قلبی شود.

سکته‌ی مغزی. عواملی که منجر به بیماری قلبی می‌شوند می‌توانند باعث وقوع سکته‌ی مغزی نیز شوند. سکته‌ی مغزی زمانی اتفاق می‌افتد که جریان خون به مغز کم و یا حتی متوقف شود. سکته‌ی مغزی یک حالت اضطراری است. به این صورت که چند دقیقه پس از سکته، مغز شروع به مرگ می‌کند.

انعقاد. انعقاد و لخته‌ی خون یک اتفاق جدی است که ممکن است در هر جای بدن اتفاق بیافتد و جریان خون به آن قسمت متوقف شده و باعث خونریزی داخلی شود و در نهایت خطر مرگ برای فرد بیمار را به وجود آورد.

بیماری‌های خارجی مربوط به رگ‌ها. آترواسکلروز نیز می‌تواند منجر به بیماری عروق محیطی شود. به این صورت که اگر فردی مبتلا به بیماری قلبی باشد و پاهای او به مقدار کافی خون دریافت نکند، در هنگام انجام کارهایی مانند پیاده‌روی با درد و گرفتگی پا مواجه می‌شود.

توقف ناگهانی قلب. ایست ناگهانی قلب و از دست دادن عملکرد آن اغلب ناشی از بیماری‌های آریتمی است. ایست قلبی یک وضعیت اورژانسی است که اگر بلافاصله درمان نشود موجب مرگ می‌شود.

 پیشگیری

برخی از بیماری‌های قلب مانند نقص قلب قابل پیشگیری نیستند. با این حال با انتخاب یک شیوه درست زندگی می‌توانید از ابتلا به اکثر بیماری‌های قلبی پیشگیری کنید و اگر هم مبتلا به بیماری باشید این سبک صحیح زندگی، بیماری شما را بهبود می‌بخشد:

  • ترک سیگار
  • کنترل شرایط بهداشتی مانند فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت
  • تمرین حداقل ۳۰ دقیقه در روز در اکثر روزهای هفته
  • استفاده از رژیم غذایی کم چرب و کم نمک
  • حفظ وزن متناسب
  • کاهش و کنترل استرس
  • تمرین بهداشت صحیح

 

منبع: چطورپدیا

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

نقش ویتامین ب۱۲ در سلامت بدن

نقش ویتامین ب۱۲ در سلامت بدن

منابع غذایی حاوی ویتامین ب۱۲ عبارت‌اند از شیر، ماست، تخم‌مرغ و غلات غنی شده. ویتامین ب۱۲ به سایر غذاها نیز افزوده می‌شود و به شکل مکمل‌های خوراکی در دسترس است. برای مقابله با کمبود ویتامین ب۱۲ از تزریق یا اسپری بینی استفاده می‌شود.

از آنجایی که بدن هر انسان سالم قادر به ذخیره‌ی ویتامین ب۱۲ برای چند سال آینده است، بنابراین کمبود این ویتامین به ندرت به چشم می‌خورد. مصرف رژیم‌های غذایی گیاهی احتمال کمبود ویتامین ب۱۲ را افزایش خواهد داد؛ زیرا غذاهای گیاهی دارای کمبود ب۱۲ بوده و گیاهخواران باید در تأمین این ویتامین دقت بیشتری داشته باشند. افراد مسن و سایر افرادی که از مشکلات سیستم گوارشی رنج می‌برند نیز بشدت در معرض خطر کمبود ویتامین ب۱۲ قرار دارند.

عدم درمان به‌موقع کمبود ویتامین ب۱۲ می‌تواند منجر به عوارضی همچون کم‌خونی، خستگی، ضعف بدنی، مشکلات گوارشی، آسیب به اعصاب و اختلالات روانی شود.

مقدار توصیه شده برای مصرف ویتامین ب۱۲ در افراد بزرگ‌سال برابر با ۲٫۴ میکروگرم در روز است.

ویتامین ب12

شواهد تحقیقاتی

تحقیقات به عمل آمده در مورد مصرف ویتامین ب۱۲ در موارد خاص نتایج زیر را نشان می‌دهد:

  • بیماری‌های قلبی- عروقی: ویتامین‌های ب۱۲، ب۶ و ب۹ به‌صورت ترکیبی میزان هوموسیستین موجود در خون را کنترل می‌کنند. افزایش بیش از حد هوموسیستین خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی را افزایش خواهد داد. علیرغم این مزیت اثبات ‌شده، هیچ‌گونه شواهدی وجود ندارد که نشان دهد مکمل‌های ویتامین ب۱۲ از بیماری‌های قلبی پیشگیری می‌کنند.
  • زوال عقل: کمبود ویتامین ب۱۲ یکی از علل اصلی بروز ناهنجاری‌های ذهنی و زوال عقل محسوب می‌شود؛ اما کارایی مکمل‌های ویتامین ب۱۲ برای رفع این مشکل به اثبات نرسیده است.
  • عملکرد بدنی (ورزشی): در صورتی که به کمبود ویتامین ب۱۲ مبتلا نباشید، هیچ تضمینی وجود ندارد که مکمل‌های ب۱۲ سطح انرژی یا عملکرد ورزشی شما را ارتقا می‌دهند.

ویتامین ب12

نکات تکمیلی

ویتامین ب۱۲ در حالت کُلی ماده‌ی بی‌خطری است.

اکثر افراد ویتامین ب۱۲ مورد نیاز خود را از یک رژیم غذایی متعادل دریافت می‌کنند. با این حال افراد مسن، گیاه‌خواران و افرادی که دارای مشکلات جذب ویتامین ب۱۲ هستند، می‌توانند از مکمل‌های مربوطه استفاده کنند.

مصرف مکمل‌های ویتامین ب۱۲ به زنان باردار، شیرده و افرادی با رژیم گیاه‌خواری محض نیز توصیه می‌شود.

سلامت بدنی و عوارض جانبی

مصرف مکمل‌های ویتامین ب۱۲ با دوز مناسب کاملاً امن و بی‌خطر است. مقدار توصیه شده برای افراد بزرگ‌سال ۲٫۴ میکروگرم در روز است اما می‌توانید دوزهای بالاتری را نیز مصرف کنید. چراکه بدن تنها مقدار مورد نیاز خود را جذب می‌کند و مقدار اضافی از طریق ادرار دفع می‌شود.

دوزهای بسیار بالا که برای درمان کمبود ویتامین ب۱۲ تجویز می‌شوند با عوارض جانبی زیر همراه هستند:

  • سرگیجه
  • سردرد
  • اضطراب
  • تهوع
  • شکم درد

تداخلات دارویی

برخی تداخلات دارویی عبارت‌اند از:

  • آمینوسالیسیلیک اسید: استفاده از این داروها برای رفع مشکلات گوارشی، جذب ویتامین ب۱۲ را با اختلال روبرو خواهد کرد.
  • کولشیسین (کولسرین): استفاده از این داروهای ضدنقرس، میزان جذب ویتامین ب۱۲ را کاهش می‌دهد.
  • متفورمین (گلومتزا، گلوسوفانژ، فورتمامت): این داروی دیابت میزان ویتامین ب۱۲ قابل جذب را کاهش می‌دهد.
  • مهارکننده‌ی پمپ پروتون: مصرف اومپرازول، یانسوپرازول یا سایر داروهای کاهش دهنده‌ی اسید معده اثر منفی بر روی توانایی جذب ویتامین ب۱۲ خواهد گذاشت.
  • مکمل‌های ویتامین c: مصرف هم‌زمان ویتامین c و ب۱۲ قدرت جذب ب۱۲ را کاهش خواهد داد. برای پیشگیری از این تداخل لازم است ویتامین c را حداکثر دو ساعت پس از مصرف ویتامین ب۱۲ مصرف کنید.

می‌توانید با کمک پزشک داروهای مصرفی یا زمان‌بندی آن‌ها را تغییر دهید تا هیچ‌گونه تداخلی ایجاد نشود.

 

منبع: چطورپدیا

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

علایمی که خبر از بیماری می‌دهند

علایمی که خبر از بیماری می‌دهند

درد قفسه سینه، کاهش ناگهانی توانایی در دید یا گفتار و درد شدید شکم به مراقبت‌های فوری پزشکی نیاز دارد؛ اما در مورد سایر علائم و نشانه‌های دقیق چه می‌توان گفت؟ مسئله دشوار، تشخیص کاری است که باید سریعاً انجام شود. در این مقاله فهرستی از هفت نشانه و علایم قابل توجه بیماری را معرفی خواهیم کرد.

۱- کاهش وزن بی‌دلیل

کاهش وزن بدون تلاش ممکن است در وهله اول رویایی به نظر برسد؛ اما در واقع نشانه‌ی مشکلی در سلامتی شخص است. اگر چاق نیستید و در طی شش تا ۱۲ ماه گذشته بیش از ۴٫۵ کیلوگرم یا بیشتر از ۵ درصد از وزن خود را از دست داده‌اید، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.

کاهش وزن بی‌دلیل ممکن است ناشی از شرایط مختلفی چون پرکاری تیروئید (هیپرتیروئیدیسم)، دیابت، افسردگی، بیماری کبد، سرطان یا اختلال در جذب مواد مغذی (اختلالات مالاریا) باشد.

تب پایدار

۲- تب پایدار یا شدید

تب، لزوماً هشداردهنده نیست و به نظر می‌رسد که نقش مهمی در مبارزه با عفونت دارد؛ اما تب پایدار نشان‌دهنده‌ی وجود یک عفونت پنهان از جمله عفونت مجاری ادراری، سل و … است. در برخی موارد، بیماری‌های سرطانی (بدخیم) مانند لنفوم، باعث بروز تب شدید و طولانی مدت می‌شوند.

اگر دمای بدن فرد بیش از ۳۹٫۴ درجه سانتیگراد بوده و یا تب وی بیش از سه روز طول بکشد، می‌بایست با پزشک معالج صحبت کند.

تنگی نفس

۳- نفس نفس زدن

گاهی نفس نفس زدن گواهی بر یک مشکل اساسی در سلامتی است. تمرین بسیار شدید، دمای زیاد بدن، چاقی مفرط و قد بلند موجب تنگی نفس می‌شوند. در غیر این موارد، تنگی نفس احتمالاً نشانه‌ای از یک مشکل پزشکی است. اگر بی‌دلیل و به‌خصوص ناگهان دچار تنگی نفس شده‌اید، نیاز به مراقبت‌های پزشکی اضطراری خواهید داشت.

از عوامل تنگی تنفس می‌توان بیماری انسداد ریوی مزمن، برونشیت، آسم، پنومونی، لخته شدن خون در ریه (آمبولی ریوی) و سایر مشکلات قلب و ریه را نام برد. به‌علاوه مشکلات تنفسی، در زمان وقوع یک حادثه ناگهانی و بروز اضطراب شدید بی‌دلیل که خود باعث ایجاد واکنش‌های شدید فیزیکی می‌شود، نیز رخ خواهد داد.

۴- تغییرات غیرمنتظره در عملکرد روده

تحرکات نرمال روده‌ای، انواع مختلف دارند. در صورت مشاهده‌ی تغییرات غیرمعمول یا غیرقابل توضیح مانند موارد زیر، با پزشک خود مشورت کنید، تغییراتی مانند:

  • مدفوع خونی، سیاه و سفید و تیره رنگ
  • اسهال مداوم یا یبوست
  • نیاز پیاپی به تخلیه روده

تغییرات در عملکرد روده می‌تواند نشانه­ ی عفونت باکتریایی مانند کمپیلوباکتر، عفونت سالمونلا یا عفونت ویروسی و انگلی باشد. سایر علل احتمالی عبارت‌اند از: سندرم روده تحریک‌پذیر و سرطان روده بزرگ.

۵- گیجی یا تغییرات شخصیتی

در صورت مشاهده‌ی هرکدام از موارد زیر به پزشک مراجعه کنید.

  • تضعیف مهارت‌های فکری
  • مشکل در تمرکز یا حفظ و تغییر نقطه‌ی توجه
  • تغییرات رفتاری

این تغییرات را می‌توان ناشی از بسیاری از مشکلات، از جمله عفونت، تغذیه نامناسب، شرایط بهداشت روان یا داروها دانست.

۶- احساس سیری کامل بعد از کمی غذا خوردن

اگر زودتر از حد طبیعی و یا بعد از خوردن کمی غذا سیر می‌شوید، بهتر است به دکتر مراجعه کنید. این حس تحت عنوان سیری زودرس، ممکن است با تهوع، استفراغ، نفخ و کاهش وزن همراه باشد. اگر چنین است، حتماً در مورد این علائم و نشانه‌ها نیز به پزشک خود اطلاع دهید.

علل احتمالی سیری زودرس عبارت‌اند از: بیماری ریفلاکس معده یا برگشت اسید معده و زخم معده. در برخی موارد، یک مشکل جدی همانند سرطان پانکراس، عامل سیری زودرس خواهد بود.

۷- دیدن جرقه‌های نور

گاهی اوقات نقطه‌های نورانی یا فلاش‌های نور شانه‌ای از بیماری میگرن خواهد بود. یکی دیگر از دلایل مشاهده­ی جرقه‌های نور، جدا شدن شبکیه است. به کمک مراقبت‌های پزشکی فوری، می­توان از کوری دائمی جلوگیری کرد.

 

منبع: چطورپدیا

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

علایم ، علل ابتلا و روش‌های پیشگیری از سرطان سینه

علایم ، علل ابتلا و روش‌های پیشگیری از سرطان سینه

ساختار کلی سینه

سرطان سینه ، سرطانی است که در سلول‌های سینه شکل می‌گیرد. این نوع سرطان، بعد از سرطان پوست ، شایع‌ترین سرطان در بین زنان ایالات‌متحده است. سرطان سینه هم در آقایان و هم در خانم‌ها اتفاق می‌افتد ولی در بین خانم‌ها شایع‌تر است.

افزایش آگاهی و اطلاع‌رسانی در مورد شرایط سرطان سینه باعث شده است که تشخیص و درمان سرطان سینه زودتر و صحیح‌تر شود.

بررسی‌های اخیر نشان می‌دهد که طول عمر افراد مبتلا به سرطان سینه افزایش یافته است و تعداد کمی از آن‌ها، جان خود را از دست می‌دهند. علت آن پیشگیری و تشخیص سریع است. همچنین اطلاع‌رسانی به‌گونه‌ای انجام شده است که هر شخصی به‌تنهایی می‌تواند بررسی کند که مبتلا به این بیماری هست یا نه!

انواع بیماری‌های سینه

  • آنژیوسارکوم
  • کارسینوم درجای مجاری شیری (DCIS)
  • سرطان سینه التهابی
  • کارسینوم لوبولار تهاجی
  • سرطان سینه مردان
  • بیماری پیت سینه
  • سرطان سینه دوباره بعد از درمان

علائم سرطان سینه

نشانه‌ها و علایم سرطان سینه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تشکیل توده در سینه یا ضخیم شدن قسمتی از بافت آن
  • تغییر اندازه و شکل ظاهری سینه
  • بروز تغییراتی در پوست سینه مانند کمرنگ شدن
  • فرورفتگی نوک سینه
  • پوسیدگی و پوسته‌پوسته شدن پوست اطراف نوک سینه
  • قرمز و چروک شدن پوست سینه

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

با مشاهده‌ی هرگونه توده در داخل سینه هر چقدر هم این توده کوچک باشد، باید بلافاصله به دکتر مراجعه کرد.

 علل بروز سرطان سینه

پزشکان می‌دانند، سرطان سینه هنگامی رخ می‌دهد که برخی از سلول‌ها به‌صورت غیرطبیعی رشد کنند. این سلول‌ها سریع‌تر از سلول‌های سالم تقسیم می‌شوند و زمانی که این تقسیم‌بندی ادامه پیدا می‌کند، یک توده تشکیل می‌شود. سلول‌ها ممکن است از طریق سینه به غدد لنفاوی بدن یا سایر قسمت‌های آن، شیوع پیدا کنند.

محققان با بررسی نتایج تحقیقات به این نکته پی برده‌اند که برخی مسائل هورمونی، سبک زندگی و عوامل محیطی احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد؛ اما برخی افراد با رعایت تمامی موارد بالا باز هم به این بیماری دچار شده‌اند و هنوز دلیلی برای آنان کشف نشده است. ممکن است دلیل سرطان سینه مجموعه‌ای از تعاملات پیچیده ژنتیکی و محیطی باشد.

سرطان سینه ارثی

پزشکان تخمین می‌زنند که حدود ۵ تا ۱۰ درصد از این بیماری به خاطر جهش‌های ژنتیکی اتفاق می‌افتد و بین نسل‌های یک خانواده انتقال پیدا می‌کند. به ارث رسیدن تعدادی از ژن‌های جهش یافته احتمال ابتلای آن شخص به سرطان سینه را افزایش می‌دهد. از معروف‌ترین ژن‌های دخیل در سرطان سینه می‌توان به ۲ ژن «BRCA۱» و «BRCA۲» اشاره کرد که به‌طور قابل توجهی خطرناک هستند و احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند.

اگر شخصی سابقه‌ی خانوادگی قوی در ابتلا به سرطان سینه یا دیگر سرطان‌ها داشته باشد، حتماً پزشک آزمایش خونی برای آن شخص تعیین می‌کند تا بتواند جهش ژن BRCA را تشخیص دهد. همچنین امکان دارد که پزشک به شخص توصیه کند که با مراجعه به پزشک ژنتیک در مورد مزایا، معایب و محدودیت‌های آزمایش ژنتیک مشاوره کند.

عوامل خطر

عامل خطر ابتلا به سرطان سینه هر چیزی است که باعث می‌شود احتمال ابتلا به سرطان سینه بیشتر شود؛ اما داشتن یک یا حتی چند عامل خطر سرطان سینه لزوماً به این معنی نیست که شما مبتلا به سرطان سینه هستید. بسیاری از زنان مبتلا به سرطان سینه به غیر از زن بودن هیچ یک از عوامل خطر شناخته شده را ندارند.

عوامل مؤثر بر افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه عبارت‌اند از:

۱- جنسیت مونث. به‌احتمال زیاد زنان بیشتر از مردان مبتلا به بیماری سرطان سینه هستند.

۲- بالا رفتن سن. احتمال ابتلا به این بیماری با سن تناسب دارد به‌طوری که بالا رفتن سن ممکن است باعث ابتلا به سرطان سینهشود.

۳- سابقه‌ی شخص مربوط به وضعیت سینه. اگر بعد از نمونه‌برداری از سینه، برخی بیماری‌ها مانند «کارسینوم لوبولار» (LCIS) یا هیپرپلازی آتیپیک سینه یافت شود، احتمال ابتلای آن شخص به سرطان سینه افزایش پیدا می‌کند.

۴- سابقه‌ی شخص در ابتلا به سرطان سینه. اگر قبلاً یک سینه‌ی شخص دچار سرطان سینه شده باشد، احتمال دارد سینه‌ی دیگر او نیز دچار این بیماری شود.

۵- سابقه‌ی خانوادگی ابتلا به سرطان سینه. اگر یکی از اعضای خانواده شخص مانند مادر، خواهر یا دختر به‌خصوص در سنین جوانی مبتلا به سرطان سینه شده باشد، احتمال اینکه خود آن شخص نیز به این بیماری دچار شود افزایش می‌یابد.

۶- ژن‌های به ارث رسیده، خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. برخی ژن‌های خاص که از والدین به فرزندان منتقل می‌شوند، خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهند. معروف‌ترین این ژن‌ها، ژن BRCA۱ و BRCA۲ هستند. این ژن‌ها می‌توانند خطر ابتلا به سرطان سینه و سایر سرطان‌ها را افزایش دهند؛ اما این امکان نیز وجود دارد که باعث ابتلا به این بیماری نشوند.

۷- قرار گرفتن در معرض تابش پرتو اشعه Xاگر در سنین کودکی و جوانی، سینه شخص در معرض این پرتو قرار بگیرد، احتمال ابتلای او به سرطان سینه افزایش می‌یابد.

۸- وزن زیاد. چاقی احتمال ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد.

۹- شروع عادت ماهانه در سنین پایین. خانم‌هایی که برایشان در سنین زیر ۱۲ سال عادت ماهانه اتفاق می‌افتد، بیشتر از سایر خانم‌ها در معرض ابتلا به سرطان سینه قرار دارند.

۱۰- شروع یائسگی در سنین بالاتر. اگر یائسگی شخص در سنین بالاتر اتفاق بیافتد، احتمال ابتلا به سرطان سینه برای او افزایش می‌یابد.

۱۱- تولد اولین فرزند در سن بالا. زنانی که اولین فرزندشان پس از ۳۰ سالگی به دنیا می‌آید، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان سینه قرار دارند.

۱۲- باردار نشدن. اگر شخصی در طول عمر خود اصلاً باردار نشده باشد، احتمال ابتلا به سرطان سینه برای او افزایش می‌یابد.

۱۳- هورمون درمانی پس از یائسگی. هورمون درمانی برای زنانی که زودتر دچار یائسگی شده‌اند، انجام می‌شود تا نشانه‌های یائسگی در آن‌ها از بین برود که این هورمون درمانی خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد. بهتر است به‌جای هورمون درمانی از داروهای مخصوص استفاده شود.

۱۴- نوشیدن الکل. استفاده از الکل خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد.

پیشگیری

راه‌های کاهش احتمال ابتلا به سرطان سینه برای خانم‌ها

تشخیص توده و سرطان توسط خود شخص. سرطان سینه به‌گونه‌ای است که با یک روش سودمند توسط خود شخص نیز قابل شناسایی است. در بررسی سینه باید تمامی نقاط سینه بررسی شود که قسمت ضخیمی وجود دارد یا نه. برای راحت‌تر شدن کار، سینه را به‌صورت یک دایره در نظر بگیرید و تمامی قطرهای آن را رسم کنید و سپس هر قسمت را به‌طور جداگانه بررسی کنید. ایجاد تغییراتی در زندگی روزمره خود، ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش دهد؛ که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

با پزشک خود در مورد غربالگری سرطان سینه صحبت کنید. زمانی که آزمایش سرطان سینه انجام می‌دهید، با پزشک معالج خود در مورد نتایج آزمایشات و وضعیت سینه‌های سالم مشورت کنید و همراه پزشک، نتایج آزمایشات و عکس‌برداری‌های سینه خود را بررسی کنید. در مورد مزایا و معایب غربالگری با پزشک خود صحبت کنید. اگر با پزشک مشورت کنید، او شرایط و راهکارهای صحیح غربالگری سینه را برای شما توضیح می‌دهد.

با ساختار سینه خود و همچنین روش‌هایی که خودتان می‌توانید سرطان را تشخیص دهید، آشنا شوید. زنان می‌توانند با استفاده از بعضی روش‌ها، خودشان به‌تنهایی سینه‌هایشان را بررسی کنند. اگر هنگام تست و بررسی به یک توده یا بافت ضخیم اضافی برخوردید فوراً به پزشک مراجعه کنید. آگاهی از شرایط سینه نمی‌تواند از ابتلا به سرطان جلوگیری کند، ولی این اطلاع می‌تواند باعث شود که شما اطلاعات زیادی در مورد وضعیت یک سینه سالم داشته باشید و در صورت مشاهده هرگونه نشانه غیرطبیعی فوراً متوجه شوید و نسبت به درمان اقدام کنید.

در بیشتر روزهای هفته تمرین و ورزش کنید. بهتر است در بیشتر روزهای هفته، حداقل ۳۰ دقیقه ورزش کنید. اگر تا به حال ورزش نکرده‌اید با دکتر مربوطه در مورد ورزش‌های مناسب مشورت کنید و سپس به‌آرامی شروع کنید.

پس از یائسگی، از هورمون درمانی استفاده نکنید. انجام هورمون درمانی ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد. بهتر است با پزشک خود در مورد مزایا و معایب هورمون درمانی صحبت کنید. بعد از یائسگی، نشانه‌های آن در خانم‌ها ظاهر می‌شود که برخی از این علائم موجب اذیت آن‌ها می‌شود و بیشتر خانم‌ها برای از بین بردن آن از هورمون درمانی استفاده می‌کنند. این کار ممکن است موجب ابتلا به سرطان سینه شود. برای کاهش احتمال ابتلا به سرطان از دوز کمتر هورمون درمانی و با طول مدت کم استفاده کنید.

وزن خود را کنترل کنید. باید برای داشتن وزن متناسب تلاش کنید، به‌طوری که بعد از مشورت با پزشک مقدار کالری مصرفی خود را کمتر کنید و در طول روز ورزش کنید تا وزن شما تنظیم شود.

از یک رژیم غذایی سالم استفاده کنید. زنانی که از رژیم غذایی مدیترانه‌ای استفاده می‌کنند، کمتر از سایر زنان در معرض ابتلا به سرطان سینه قرار دارند. این رژیم بیشتر بر روی سبزیجات، حبوبات، روغن گیاهی تمرکز دارد و به جای استفاده از گوشت قرمز از چربی‌های سالم مانند روغن‌زیتون و کره استفاده می‌کنند.

راه‌های کاهش احتمال ابتلا به سرطان سینه برای خانم‌هایی که بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند

 

استفاده از داروهای پیشگیری (پیشگیری شیمیایی). داروهای مسدود کننده استروژن، مانند تعدیل کننده گیرنده‌های استروژن و مهارکننده‌های آروماتاز، خطر ابتلا به سرطان سینه را در زنانی که ریسک بالایی در ابتلا به این بیماری دارند، کاهش می‌دهند. این داروها نیز عوارض جانبی خود را دارند، به همین دلیل است که پزشکان تنها در صورت ضرورت برای خانم‌های با ریسک بالای سرطان این دارو را تجویز می‌کنند. بهتر است در مورد مزایا و معایب این داروها با پزشک صحبت کنید.

انجام عمل جراحی برای پیشگیری. زنان مبتلا به سرطان بسیار خطرناک برای به دست آوردن سلامتی خود ترجیح می‌دهند که داخل سینه خود را با استفاده از عمل جراحی تخلیه کنند. همچنین زنان مبتلا به سرطان تخمدان نیز برای کاهش خطر ابتلا به سرطان ترجیح می‌دهند که تخمدان‌های خود را با عمل بردارند.

 

منبع: چطورپدیا

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

علائم بیماری آنوریسم مغزی و درمان آن

علائم بیماری آنوریسم مغزی و درمان آن

در آنوریسم مغزی ، توده‌ای متراکم در رگ‌های خونی مغز ایجاد می‌شود. در این عارضه، بیمار احساس می‌کند که توده‌ای در مغز ایجاد شده است.

هنگام بروز آنوریسم مغزی، خون از رگ‌های مغز به داخل محیط جمجمه جاری می‌شود. آنوریسم مغزی در فضای بین مغز و بافت‌های نازک اطراف ایجاد می‌شود. از این نوع خون‌ریزی‌ها تحت عنوان خون‌ریزی زیر عنکبوتیه (Sub Arachnoid) یاد می‌شود.

آنوریسمی که با پارگی رگ‌های مغز همراه است، حیات بیمار را تهدید می‌کند و نیازمند درمان فوری پزشک است.

توجه داشته باشید که اکثر آنوریسم‌های مغزی دچار پارگی رگ‌ها نمی‌شوند و عوارض بیماری نیز به‌زودی ظاهر نمی‌شوند. معمولاًبیماری آنوریسم‌ در حین اجرای سایر آزمایشات پزشکی شناسایی می‌شوند.

در صورتی که آنوریسم‌های فاقد پارگی رگ‌ها به‌موقع شناسایی شوند، از آسیب‌های بعدی جلوگیری به عمل می‌آید. با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین گزینه را انتخاب کنید.

خطرات آنوریسم مغزی

آنوریسم بدون هیچ‌گونه علائم جدی گسترش می‌یابد اما معاینات مستمر از شیوع بیماری جلوگیری خواهند نمود.

علائم بیماری آنوریسم مغزی

۱- آنوریسم با پارگی رگ‌ها. یک سردرد شدید و ناگهانی نشانه‌ی اصلی آنوریسم با پارگی رگ‌ها است. برای بسیاری از افراد اینسردرد بدترین سردردی است که تا به حال تجربه کرده‌اند.

رایج‌ترین علائم آنوریسم با پارگی رگ‌ها عبارت‌اند از:

  • سردردهای شدید و ناگهانی
  • حالت تهوع
  • گرفتگی بینی
  • تار شدن یا دوگانگی بینایی
  • حساسیت به نور
  • حملات عصبی
  • افتادگی پلک‌ها
  • کاهش سطح هوشیاری
  • سرگیجه

۲- آنوریسم با پارگی جزئی. در برخی مواقع آنوریسم با پارگی جزئی رگ‌های خونی همراه می‌شود. در این حالت بیمار ممکن است دچار سردرد ناگهانی و شدید شود. معمولاً پس از پارگی جزئی بر شدت خونریزی افزوده می‌شود.

آنوریسم بدون پارگی رگ‌ها

آنوریسم مغزی بدون پارگی رگ‌ها هیچ گونه علائمی را به دنبال نخواهد داشت. در صورتی که این آسیب‌دیدگی پیشرفت کند، فشار وارده به بافت‌ها و اعصاب نیز افزایش خواهد یافت. در این حالت علائم زیر پدید می‌آیند:

  • درد در قسمت بالا و پایین یک چشم
  • بزرگ شدن مردمک چشم
  • ضعیف شدن قدرت بینایی و دوگانگی دید
  • بی‌حسی یک سمت صورت

زمان مراجعه به پزشک

در صورتی که درد بسیار شدید و ناگهانی را تجربه نمودید، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

اگر همراه فردی هستید که دارای علائم سردرد شدید، حملات عصبی یا بی‌هوشی است بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید.

آنوریسم مغزی به دلیل کاهش قطر دیواره‌ی رگ‌ها ایجاد می‌شود. این عارضه اغلب به شکل شاخه‌هایی از جریان‌ها در رگ‌های خونی آسیب دیده نمایان می‌شود.

هرچند امکان ایجاد آنوریسم در تمامی قسمت‌های مغز وجود دارد؛ اما رگ‌های بخش تحتانی مغز محل رایج تشکیل آن محسوب می‌شود.

علل ایجاد آنوریسم

علل واقعی ایجاد این بیماری ناشناخته هستند، اما تعدادی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به آن را افزایش دهند.

عوامل بیماری‌زا

برخی عوامل می‌تواند موجب ضعیف شدن دیواره‌ی رگ‌ها شود و در نتیجه احتمال ابتلا به آنوریسم افزایش می‌یابد. آنوریسم در افراد بزرگ‌سال بیشتر از کودکان است. همچنین احتمال ابتلا در زنان بیشتر از مردان است.

عواملی که در گذر زمان احتمال ابتلا به آنوریسم را افزایش می‌دهند

این عوامل عبارت‌اند از:

  • سن بیشتر
  • سیگار کشیدن
  • فشار خون بالا
  • مصرف مواد مخدر به‌خصوص کوکائین
  • مصرف بیش از حد نوشیدنی‌های الکلی

بعضی آنوریسم‌ها پس از ضربه‌ی فیزیکی به سر یا انواع خاصی از عفونت‌های خونی (آنوریسم مایکوتیک) ایجاد می‌شوند.

عوامل بیماری‌زا در زمان تولد

برخی عوامل خاص که به زمان تولد مربوط می‌شوند، خطر ابتلا به آنوریسم را افزایش می‌دهند. این عوامل عبارت‌اند از:

  • ناهنجاری‌های مادرزادی در بافت‌های پیوندی: برای مثال سندروم اهلرز – دنلوس که به ضعف جداره‌ی رگ‌های خونی می‌انجامد.
  • کیست کلیوی: یک بیماری مادرزادی که بافت‌های کلیوی را مملو از مایعات کرده و متعاقباً به افزایش فشار خون می‌انجامد.
  • ناهنجاری در رگ‌های جمجمه: اتصالات نامناسب بین سرخرگ‌ها و سیاهرگ‌های بافت‌های اطراف جمجمه که از عبور عادی خون در رگ‌ها جلوگیری می‌نماید.
  • سابقه‌ی بیماری‌های آنوریسم: هنگامی‌که سابقه‌ی بیماری در والدین، برادر، خواهر یا کودکان وجود داشته باشد.

مشکلات جانبی

هنگامی‌که آنوریسم مغزی با پارگی ایجاد شود، خونریزی معمولاً فقط چند ثانیه طول می‌کشد. ادامه‌ی خون‌ریزی می‌تواند باعث آسیب جدی به سلول‌های اطراف شود. فشار داخل جمجمه نیز افزایش می‌یابد. در صورتی که فشار داخل جمجمه از حد مجاز بالاتر برود، جریان خون و اکسیژن در مغز دچار اختلال می‌شود و در نتیجه احتمال وقوع بی‌هوشی یا حتی مرگ وجود دارد. مهم‌ترین عوارض ناشی از آنوریسم با پارگی رگ‌ها عبارت‌اند از:

  • خونریزی مجدد: آنوریسم با پارگی کامل یا جزئی رگ‌ها در خطر خون‌ریزی مجدد قرار دارد. در این حالت، آسیب وارد شده به سلول‌های مغزی افزایش می‌یابد.
  • انقباض ناگهانی رگ‌ها :(Vasospasm)ممکن است پس از آنوریسم، رگ‌های خونی مغز به‌شدت باریک شوند. در این شرایط جریان وارد شونده به مغز کاهش یافته و آسیب وارد شده به سلول‌ها بیش از پیش افزایش خواهد یافت.
  • هیدروسفالی: هنگامی‌که آنوریسم با پارگی رگ‌ها در فضای بین مغز و بافت‌های اطراف ایجاد شود، در بسیاری از مواقع پارگی ایجاد شده از جریان سیالات پیرامونی مغز (سیال مغزی نخاعی) جلوگیری می‌کند. در این وضعیت، سیال مغزی نخاعی زیادی در یک ناحیه‌ی مغز انباشته می‌شود که با افزایش فشار و آسیب به مغز همراه است.
  • کم‌سدیمی خون (هیپوناترمی): خونریزی زیر عنکبوتیه ناشی از پارگی رگ‌ها می‌تواند تعادل سدیم در خون را مختل کند. علت ایجاد این وضعیت، آسیب دیدن هیپوتالاموس مغز است. این قسمت از مغز در مجاورت بخش تحتانی مغز قرار می‌گیرد.

 

منبع: چطورپدیا

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

علایم و آزمایشات لازم برای تشخیص بیماری پارکینسون

علایم و آزمایشات لازم برای تشخیص بیماری پارکینسون

بخش اول: شناخت علائم بیماری پارکینسون

علائم بیماری پارکینسون

۱- مراقب لرزش دست‌ها و یا انگشتان خود باشید. یکی از اولین شکایاتی که بسیاری از پزشکان پیش از تشخیص بیماری پارکینسون از جانب مراجعین می‌شنوند، لرزش ناخواسته یا رعشه‌ی دست، انگشتان دست، بازوها، پاها، فک و صورت است.

  • لرزش می‌تواند علل گوناگون داشته باشد. بیماری پارکینسون یکی از شایع‌ترین علل آن بوده و رعشه اغلب اولین نشانه‌ی این بیماری است.
  • لرزش و سایر علائم ممکن است در ابتدا تنها در یک سمت بدن ظاهر شوند و یا در یک سمت بدن شدیدتر از سایر نقاط باشند.
  • لرزش مداومی به نام قرص نورد که در واقع تکان بین انگشت شست و انگشت اشاره بوده و در ظاهر گویا فرد قرصی بین انگشتان خود قرار داده، مشخصه لرزش پارکینسونی است.

۲- مراقب راه رفتن بی‌نظم باشید. از علائم رایج پارکینسون، قدم زدن با گام‌های کوتاه و متمایل به جلو است. حفظ تعادل برای افراد مبتلا به پارکینسون اغلب دشوار بوده و دائم در حال سقوط رو به جلو هستند، این مسئله سبب می‌شود که فرد سریع‌تر و سریع‌تر راه برود تا از سقوط وی جلوگیری شود. این الگو تند پیمایی نامیده شده و در بیماری پارکینسون بسیار رایج است.

حفظ تعادل

۳- وضعیت ایستادن خود را بررسی کنید. افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، اغلب در حالت ایستاده یا حین راه رفتن از کمر خم می‌شوند؛ زیرا این بیماری می‌تواند در وضعیت ایستادن و حفظ تعادل بیمار مشکلاتی ایجاد کرده و سبب بروز رژیدیتی (کندی حرکت) شود. همچنین اغلب بازوها و سر بیمار به‌گونه‌ای خم می‌شوند که گویی شخص از ناحیه آرنج خم شده و سر وی به سمت پایین افتاده است.

  • رژیدیتی موضعی بدن را بررسی کنید. این علامت با عنوان رژیدیتی چرخ دنده‌ای شناخته می‌شود و زمانی که شخص معاینه کننده بازوی بیمار را با حرکات انعطافی و انبساطی حرکت می‌دهد، نشان برجسته‌ای برای خشکی و سفتی بدن خواهد بود.رژیدیتی و مقاومت در برابر حرکت، حین مشاهده‌ی حرکت سخت مچ دست و آرنج قابل تشخیص است.

برادیکینزی

۴- تحرک آهسته یا کج و ناهموار را بررسی کنید. برخی از علائم پارکینسون به علت حرکات آهسته که نشانه‌ی قوی‌تری از این بیماری بوده و همچنین به‌عنوان برادیکینزی شناخته شده، ایجاد می‌شوند. این مسئله در درجه اول بر روی عملکردهای حرکتی بدن از جمله راه رفتن و تعادل در نوشتن و حتی عملکردهای حرکتی بازتابی یا بی‌اختیار، تأثیر می‌گذارد.

  • در حرکات ارادی خود به دنبال حالت خمیدگی بگردید. افرادی که مبتلا به پارکینسون هستند، علاوه بر حرکات غیرارادی، ممکن است در کنار تحرک آهسته، اختلالاتی نیز در حرکات ارادی خود داشته باشند. برخی از راه‌های درمان این بیماری ممکن است موجب بروز مشکلاتی در حرکات ناارادی یا حین تحرک شوند؛ این اختلال حرکتی دیسکینزی نامیده می‌شود. خمیدگی‌ها (دیسکینزی‌ها) در ظاهر مشابه تیک بوده و با استرس روانی شدیدتر می‌شوند.
  • دیسکینزی پیشرفته اغلب در بیمارانی دیده می‌شود که برای مدت زمان معینی از داروهای لوودوپا استفاده کرده‌اند.

۵- اختلالات شناختی را بررسی نمایید. بروز برخی از اختلالات شناختی در اوایل دوره بیماری بسیار شایع است.

۶- اختلالات گفتاری را بررسی نمایید. در حدود ۹۰ درصد از افرادی که مبتلا به بیماری پارکینسون هستند، برخی از علائم اختلالات گفتاری نیز به چشم می‌خورد. این اختلالات ممکن است در قالب صحبت آرام، تنفس دشوار یا صدای زمخت حین صحبت و کاهش صراحت زبان نمود یابند. گاهی به سبب عدم تحرک ماهیچه‌های صوتی، صدای فرد ملایم و نجوا گونه می‌شود.

۷- نشانه‌های افسردگی یا اضطراب را بررسی کنید. تا ۶۰ درصد از مبتلایان به این بیماری ممکن است علائم اضطراب و یا افسردگی داشته باشند. پارکینسون با تأثیر بر برخی از بخش‌های تثبیت‌کننده حالات فرد در مغز، منجر به افزایش احتمال افسردگی می‌شود، به‌ویژه برای بیمارانی که در آخرین مراحل بیماری به سر می‌برند؛ زیرا برای این افراد کیفیت زندگی بسیار مطرح است.

۸- مشکلات دستگاه گوارش را بررسی کنید. عضلاتی که برای حرکت دادن غذا در طول دستگاه گوارش مورد استفاده قرار می‌گیرند نیز تحت تأثیر این بیماری قرار خواهند گرفت. این مسئله می‌تواند به بروز انواع مشکلات دستگاه گوارشی همچون عدم کنترل مدفوع و یبوست منجر شود.

  • این علائم اغلب به همراه مشکل بلع غذا ظهور می‌کنند.

۹- مراقب اختلالات خواب باشید. بسیاری از حرکات غیرارادی که از این بیماری نشات می‌گیرند، به‌طور جدی یک شب خواب کامل را برای افراد مبتلا دشوار می‌کنند. سایر علائم، مانند رژیدیتی عضلانی غلت خوردن در خواب را سخت کرده و یا با ایجاد مشکلات مثانه، بیداری شبانه برای تخلیه ادرار را در پی دارد. این مسئله از دیگر اختلالات خواب بوده که توسط بیماران تجربه شده است.

بخش دوم: آزمایش برای بیماری پارکینسون

۱- علائم را در خانه تست کنید. در حالی‌که علائم به‌تنهایی نمی‌توانند تشخیص دقیقی ارائه دهند، با مطالعه چندین مقاله برای تست علائم، می‌توان اطلاعات کاملی از آن‌ها به پزشک معالج ارائه داد. زمانی که بیمار در مورد پارکینسون از پزشک سوالاتی می‌پرسد، اولین گام دکتر انجام یک معاینه‌ی فیزیکی خواهد بود. به این ترتیب، خود بیمار نیز با داشتن اطلاعات کافی، می‌تواند به دنبال علائم مورد نظر پزشک بگردد.

  • دست را روی پای خود گذاشته و هرگونه لرزش یا رعشه را بررسی کنید. برخلاف سایر انواع لرزش، رعشه‌ای که مرتبط به این بیماری است، حین استراحت شدیدتر می‌شود.
  • به حالت بدن خود توجه کنید. اغلب افراد مبتلا به این بیماری، عموماً کمی به سمت جلو خمیده می‌ایستند؛ در حالی که سر به سمت پایین افتاده و آرنج‌ها خم شده‌اند.

۲- به پزشک معالج مراجعه کنید. در نهایت، تشخیص درست تنها از جانب پزشک ممکن است. یک قرار ملاقات ترتیب داده و سابقه‌ی علائم و نگرانی‌های خود را به وی بگویید. اگر پزشک تشخیص دهد که پارکینسون یکی از علل بالقوه است، احتمالاً برای تشخیص دقیق چندین آزمایش انجام خواهد داد.

  • توجه داشته باشید که تشخیص بیماری پارکینسون در مراحل ابتدایی مشکل نیست. هیچ آزمایش منحصر به فردی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد؛ در عوض پزشک ممکن است چندین آزمایش دیگر انجام دهد تا احتمال بیماری‌هایی مانند سکته مغزی، هیدروسفالی یا لرزش ذاتی خوش‌خیم که علائمی مشابه پارکینسون دارند را حذف کند. شرایط دیگری که مشابه این بیماری به نظر می‌رسد، لرزش ذاتی است که اغلب در خانواده‌ها اتفاق افتاده و در دست‌های کشیده بیشتر نمود دارد.
  • همچنین پزشک معالج ممکن است بیمار را به یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد؛ فردی که متخصص مشکلات سیستم عصبی است.

۳- یک معاینه فیزیکی داشته باشید. اولین گام دکتر، انجام یک معاینه فیزیکی برای یافتن علائم مختلف خواهد بود.

  • آیا بیان مناسبی دارید؟
  • آیا حین استراحت، نشانه‌هایی از لرزش بازوها را احساس می‌کنید؟
  • آیا در نواحی گردن یا دست و پا احساس خشکی و سفتی دارید؟
  • چقدر راحت می‌توانید از جا بلند شده و بایستید؟
  • آیا قدم‌های طبیعی دارید و حین راه رفتن، دست‌ها به‌صورت متقارن در اطراف بدن حرکت می‌کنند؟
  • آیا هنگامی که تحت فشار کمی قرار می‌گیرید، می‌توانید تعادل خود را سریعاً بازیابید؟

۴- در صورت لزوم، آزمایش‌های بیشتری را امتحان کنید. آزمایش‌های تصویربرداری مانند MRI، سونوگرافی، SPECT و اسکن‌های PET، معمولاً در تشخیص پارکینسون چندان مؤثر عمل نمی‌کنند؛ با این حال، در برخی موارد ممکن است پزشک معالج برای کمک در روند تشخیص پارکینسون از بیماری‌های مشابه، از بیمار بخواهد که یک مورد از این آزمایش‌ها بگذراند. با توجه به هزینه‌ی اسکن، ماهیت تهاجمی روش‌ها و عدم دسترسی آسان به دستگاه‌های تصویربرداری، در اغلب موارد بعید است که پزشک معالج این تصاویر را به‌عنوان ابزاری برای تشخیص پیشنهاد کند.

  • یک تصویر MRI ممکن است به پزشک کمک کند تا بیماری پارکینسون را از شرایطی که علائم مشابهی دارد، مانند فلج پیش‌رونده فوق هسته‌ای و آتروفی سیستم چندگانه تمییز دهد.

۵- پاسخ خود به درمان را ارزیابی کنید. درمان شامل افزایش اثر دوپامین، انتقال دهنده عصبی مغز، تحت تأثیر پارکینسون بوده و همچنین ممکن است شامل تزریق لوودوپا باشد، داروئی که اغلب برای این بیماری تجویز شده و مؤثرترین دارو برای درمان آن است. این دارو معمولاً به‌عنوان ترکیب لوودوپا – کاربیدوپا استعمال می‌شود. در برخی موارد، پزشک ممکن است یک آگونیست دوپامین مانند پرامیپکسول که محرک گیرنده‌های دوپامین بوده را تجویز نماید.

  • اگر علائم بیماری به‌قدر کافی جهت استفاده از دارو پیشرفته باشند، پزشک ممکن است نسخه‌ای تجویز کند تا تأثیر دارو را بر علائم بررسی نماید. بیماری‌های مشابه پارکینسون، عموماً سخت‌تر از این بیماری به درمان پاسخ می‌دهند؛ بنابراین زمانی که پاسخ بیمار به دارو قابل قبول است، به احتمال قوی تشخیص درست پارکینسون خواهد بود.

بخش سوم: درمان بیماری پارکینسون

۱- داروها را امتحان کنید. متأسفانه هنوز برای بیماری پارکینسون درمانی ارائه نشده است؛ با این حال، برای درمان علائم مختلف، طیف گسترده‌ای از داروهای گوناگون وجود دارد. برخی از داروهای درمان پارکینسون عبارت‌اند از:

  • ترکیب لوودوپا – کربیدوپا (ساینمت، پارکوپا، استالوو و غیره) که علائم مختلف حرکتی را در اوایل ظهور بیماری و در مراحل پیشرفته درمان می‌کند.
  • آگونیست‌های دوپامین (آپوکین، پارلودل، نیوپرو و غیره) که باعث تحریک گیرنده‌های دوپامین شده و مغز را فریب می‌دهد که در حال دریافت دوپامین است.
  • آنتی کولینرژیک (آرتان، کوگنتین و غیره) که عمدتاً برای کمک به رفع لرزش استفاده می‌شود.
  • مهارکننده‌های MAO-B (الدپریل، کاربکس، زلپار و غیره) که تأثیر لوودوپا را تقویت می‌کنند.
  • مهارکننده‌های کومت (کومتان و تاسمار) که با توقف سوخت‌وساز ناشی از لوودوپا، اثر طولانی‌تری دارند.

۲- برای کاهش سرعت پیشرفت بیماری، ورزش کنید. اگرچه ورزش به هیچ عنوان یک راه حل دائمی برای رفع اثرات پارکینسون نیست؛ اما اثبات شده که در کاهش خشکی بدن، بهبود حرکات، راه رفتن، حالت بدن و حفظ تعادل مؤثر است. تمرینات هوازی (ایروبیک) که بیومکانیک خوب، حالت بدن مناسب، چرخش و حرکات ریتمیک را ایجاب می‌کنند، تأثیر بسزایی خواهند داشت. انواع ورزش‌هایی که در تعدیل اثرات این بیماری مؤثر هستند، عبارت‌اند از:

  • رقص
  • یوگا
  • تایچی
  • والیبال و تنیس
  • کلاس‌های ایروبیک

۳- به یک فیزیوتراپ مراجعه کنید. برای یافتن بهترین رژیم ورزشی بر اساس درجه پیشرفت بیماری خود، با یک فیزیوتراپ مشورت کنید. فیزیوتراپ قادر است یک روال روتین برای نرمش مناطقی که اخیراً خشک شده یا تحرک آن کم شده، تنظیم نماید.

  • همچنین بهتر است از متخصص فیزیوتراپ خود بخواهید که به‌منظور حصول اطمینان از حداکثر اثربخشی رژیم و جلوگیری از پیشرفت بیماری، از روال روتین شما یک ارزیابی دوره‌ای تنظیم کند.

۴- در مورد جراحی‌های موجود برای درمان پارکینسون تحقیق کنید. تحریک مغزی عمیق (DBS) یک روش جراحی است که بیماری را در مراحل بسیار پیشرفته درمان می‌کند. طی این روش، الکترودهایی در ناحیه آسیب دیده‌ی مغز جاسازی شده که به یک ژنراتور محرک در زیر ترقوه متصل می‌شوند. سپس برای روشن یا خاموش کردن دستگاه در مواقع لازم، یک کنترلر به بیمار داده می‌شود.

  • اثرات DBS اغلب شدید بوده و پزشکان ممکن است این روش را تنها برای افرادی که لرزهای شدید را تجربه می‌کنند، کسانی که عوارض جانبی ناشی از دارو دارند، یا برای بیمارانی که دیگر دارو برای آن‌ها اثربخش نیست، پیشنهاد کنند.

 

منبع: چطورپدیا

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

خواص ویتامین E و تأثیر آن در سلامتی

خواص ویتامین E و تأثیر آن در سلامتی

ویتامین E همچنین دارای خواص آنتی‌اکسیدانی است. آنتی‌اکسیدان‌ها موادی هستند که می‌توانند از سلول‌های شما در برابر اثرات رادیکال‌های آزاد محافظت کنند. رادیکال‌های آزاد مولکول‌هایی هستند که در زمان تجزیه غذا در بدن و یا در هنگامی که بدن در معرض دود دخانیات قرار می‌گیرد، ایجاد می‌شوند. رادیکال‌های آزاد ممکن است باعث ایجاد بیماری‌های قلبی، سرطان و سایر بیماری‌ها شوند. اگر ویتامین E را به منظور خواص آنتی‌اکسیدانی آن مصرف می‌کنید، به خاطر داشته باشید که مکمل‌ها به اندازه‌ی آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی اثرگذار نخواهند بود.

ویتامین E

برخی مواد غذایی سرشار از ویتامین E روغن کانولا، روغن‌زیتون، مارگارین، بادام‌ درختی و زمینی هستند. لبنیات، غلات سبز و غلاف‌دار مملو از ویتامین E هستند. مکمل‌های دارویی ویتامین E نیز به شکل قطره‌ی خوراکی یا کپسول در دسترس می‌باشند.

کمبود ویتامین E می‌تواند موجب دردهای عصبی شود. مقدار روزانه ویتامین E برای بزرگ‌سالان ۱۵ میلی‌گرم در روز است.

دستاوردهای تحلیلی

تحقیقات قبلی در رابطه با ویتامین E کارکردهای مختلف این ماده را نشان می‌دهند:

آلزایمر: بررسی‌ها نشان داده است که مصرف مقدار بالایی از ویتامین E می‌تواند از ابتلا به آلزایمر جلوگیری نماید. مطالعات زیادی در تأیید این نتیجه‌گیری در دسترس است. مکمل‌های ویتامین E تأثیر چندانی بر روی پیشگیری از اختلالات ذهنی و ابتلا به آلزایمر نخواهند داشت.

مشکلات کبدی: مطالعات نشان داده‌اند که مصرف ویتامین E می‌تواند عوارض کبد چرب در افراد غیرالکلی را کاهش دهد. از سوی دیگر دسته‌ای دیگر از مطالعات نشان داده است که مصرف روزانه‌ی ویتامین E طی دو سال متوالی به شکل‌گیری مقاومت در برابر انسولین در بیماران می‌انجامد.

فشارخون بارداری: مصرف ویتامین E لزوماً از ابتلا به این عارضه جلوگیری نمی‌کند.

سرطان پروستات: بررسی‌ها نشان داده است که مصرف مکمل‌های ویتامین E و سلنیوم از سرطان پروستات پیشگیری نمی‌کنند. همچنین این نگرانی وجود دارد که مصرف بیش از حد ویتامین E احتمال ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهد.

هشدار مصرف ویتامین E

اکثر افراد در رژیم غذایی روزانه خود مقدار کافی از ویتامین E را دریافت می‌کنند. اگر مبتلا به آلزایمر خفیف هستید، طبق تحقیقات انجام شده مصرف ویتامین E می‌تواند از پیشرفت این بیماری جلوگیری کند.

از سوی دیگر مصرف مکمل‌های خوراکی ویتامین E می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهد. مصرف دوز بالای ویتامین E به ویژه در شرایطی که سابقه‌ی حملات قلبی نیز در شخص وجود داشته باشد، مشکلات جانبی دیگری را در پی خواهد داشت.

سلامت جسمانی و آثار جانبی

مصرف مکمل‌های ویتامین E در دوز مناسب کاملاً امن و بی‌خطر تلقی می‌شود. در مواردی نادر مصرف منظم این ویتامین با عوارض جانبی زیر همراه خواهد شد:

  • تهوع
  • اسهال
  • درد شکم
  • خستگی
  • ضعف جسمانی
  • سردرد
  • تار شدن دید
  • قرمز شدن پوست
  • اختلال هورمون‌های جنسی
  • افزایش غلظت کراتنین در ادرار

هر چقدر دوز ویتامین E بیشتر باشد، احتمال بروز آثار جانبی نیز بیشتر خواهد شد. همچنین این نگرانی وجود دارد که اگر فرد از نظر سلامت جسمانی ضعیف باشد، مصرف دوز بالایی از ویتامین E می‌تواند باعث مرگ او شود.

مصرف ویتامین E می‌تواند با بسیاری از سیستم‌های عادی بدن تداخل پیدا کند. برای مثال، تحقیقات نشان داده است که مصرف مکمل‌های خوراکی ویتامین E ممکن است خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهد. سایر مطالعات نشان داده است که مصرف ویتامین E خطر مرگ در افرادی با سابقه‌ی بیماری‌های قلبی را افزایش خواهد داد. در صورت وجود هر یک از مشکلات زیر، قبل از مصرف خودسرانه‌ی ویتامین E با پزشک مشورت کنید:

  • کمبود ویتامین K
  • آسیب دیدن شبکیه‌ی چشم
  • مشکلات خونریزی
  • دیابت
  • سابقه‌ی حمله‌ی قلبی
  • سرطان سر و گردن
  • بیماری‌های کبدی

مکمل‌ها ممکن است خطر خون‌ریزی را افزایش دهند. در صورتی که درصدد جراحی هستید، از مصرف ویتامین E حداقل دو هفته قبل از عمل اجتناب کنید. همچنین در صورتی که جراحی قلب (آنژیوپلاستی) را پشت سر گذاشته‌اید و قلبتان به شرایط عادی برگشته است، بهتر است مصرف ویتامین E را قطع کنید.

تداخلات دارویی

برخی داروها روی میزان ویتامین E خون تأثیرگذار هستند. برخی تداخلات دارویی عبارت‌اند از:

  • داروهای قلیایی و آنتی‌بیوتیک‌های ضد تومور: این نگرانی وجود دارد که مصرف میزان بالایی از ویتامین E با داروهای مصرفی در جریان شیمی‌درمانی تداخل داشته باشد.
  • داروهای ضد انسداد عروق قلبی، داروهای گیاهی و مکمل‌ها: در صورت مصرف هم‌زمان ویتامین E با این داروها خطر خونریزی افزایش می‌یابد.
  • مواد حاوی سیتوکروم P۴۵۰ ۳A۴: در هنگام مصرف ویتامین E و داروهای دارای تداخل با این آنزیم‌ها (امپرازول) جنبه‌ی احتیاط را رعایت کنید.
  • استاتین و نیاسین: استفاده‌ی هم‌زمان از ویتامین E و استاتین / نیاسین که ممکن است برای افراد دارای کلسترول بالا مفید باشد، می‌تواند اثر نیاسین را کاهش دهد. ویتامین K: مصرف هم‌زمان ویتامین E و K اثرات مثبت ویتامین K را کاهش خواهد داد.

 

منبع: چطورپدیا

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰